|
|
Dairesi
Zayi nedeniyle ibraz edilmeyen ve buna dair de mahkeme kararı bulunan defterlerle ilgili olarak, işletme hesabı esasına göre defter tutulduğu sonucuna varılarak tarhiyat yapılmasında isabet yoktur.
|
|
|
Karar No
1995/3607
|
|
|
Esas No
1995/100
|
|
|
Karar Tarihi
21-09-1995
|
|
|
Danıştay Dördüncü Daire
Zayi nedeniyle ibraz edilmeyen ve buna dair de mahkeme kararı bulunan defterlerle ilgili olarak, işletme hesabı esasına göre defter tutulduğu sonucuna varılarak tarhiyat yapılmasında isabet yoktur. İstemin Özeti: Davacı şirketin 1987 yılı defter ve belgelerinin zayi olması nedeniyle incelemeye ibraz edilmemesi üzerine, düzenlenen raporda bilanço esasına göre defter tutulmadığı ve yapılan yatırımın izlenmesi ve ispatı mümkün olmadığı belirtilerek ilgili yıl kurum kazancından indirilen yatırım indirimi istisnası kabul edilmeyerek re’sen kurumlar vergisi salınmıştır. Ankara 6. Vergi Mahkemesi, Gelir Vergisi Kanunu’nun Ek 2. maddesinde yatırım indiriminden yararlanma ve uygulamasına ilişkin esasların 6 bent halinde açıklandığı, Vergi Usul Kanunu’nun 177/4. maddesinde ise her türlü ticaret şirketlerinin bilanço esasına göre defter tutacaklarının belirtildiği, olayda şirketin ilgili yıl defter ve belgelerinin çalınmak suretiyle zayi olduğu Asliye Ticaret Mahkemesi kararıyla tespitli olup, bu durumda zayi nedeniyle ibraz edilmeyen defterlerin işletme hesabına göre tutulduğu sonucuna varılmasının yasal dayanağı bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğünün temyiz istemi Danıştay Dördüncü Dairesinin 20.9.1994 Günlü ve E: 1993/3664, K: 1994/4218 Sayılı Kararıyla reddedilmiştir. Davalı idare, inceleme raporuna dayalı tarhiyatın yasalara uygun olduğunu ileri sürerek kararın düzeltilmesini istemektedir. Karar: 2577 Sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu’nun 54. maddesinde, Danıştay tarafından verilen yargısal kararlar hakkında, bu maddede yazılı sebeplerle kararın düzeltilmesinin istenebileceği belirtilmektedir. Dilekçe sahibinin ileri sürdüğü iddialar, Kanun’da belirtilen hallerden hiçbirine uymamaktadır. Bu nedenle kararın düzeltilmesi isteminin reddine oyçokluğuyla karar verildi. Azlık Oyu: 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun Ek 2. maddesinde ’yatırım indiriminin uygulanmasında aşağıda yazılı şartlar topluca aranır’ hükmü öngörülmüş olup, bu şartlar ise 6 bent halinde sayılmak suretiyle kesin kurala bağlanmıştır. Anılan maddenin 1. Bendinde ’indirimin uygulanacağı ticari ve zirai kazanç bilanço esasına göre tespit edilmiş olmalıdır.’ denildikten sonra aynı Kanun’un Ek 6. maddesinin 1. fıkrasında da ’Mükellefler muhasebelerini yatırım indiriminden istifade ettikleri miktarların seneler itibariyle takibini temin edecek tarzda tanzim ederler,’ hükmü getirilmiştir. Yapılan bu düzenlemelerde şartların herhangi birisinin ihlali halinde, yatırım indirimi uygulanmasından yararlanmanın mümkün olmayacağı açıkça vurgulanmıştır. Olayda davacı şirketin 1987 takvim yılı yatırım indiriminin incelenmesi amacıyla defter ve belgelerin ibrazı istenmiş ancak ilgili yıla ait defter ve belgelerin çalınmış elması nedeniyle buna dair Asliye Ticaret Mahkemesi zayi kararının ibraz edilmiş olduğu anlaşılmıştır. Bu durumda şirketin yatırım indirimine konu olan yatırımlarının gerçek tutarlarının tespiti ve yıllara göre indiriminin izlenmesi mümkün olmadığı gibi, yatırım harcamalarının nelerden ibaret olduğu saptama olanağı da ortadan kalkmıştır. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 253. maddesi defter ve vesikaların muhafazasını, 256. maddesi de ibraz mecburiyetini hükme bağlamış olup, uyuşmazlık konusu istisna inceleme ile geçerlilik kazanıp indirtme konu olacağına göre defter ve belgeler incelenmeden yatırım indiriminden yararlanmak mümkün olmadığından aksi yönde mahkemece verilen terkin kararında isabet görülmemiştir. Bu nedenlerle vergi dairesi karar düzeltme isteminin kabulü ile dairemiz kararının kaldırılması ve mahkeme kararının bozulması gerektiği görüşüyle çoğunluk kararına katılmıyorum.
|
|