Danıştay Yedinci Daire

Boş olan sevk irsaliyesinin kaybedilmesi tek basma re'sen takdir nedeni olamaz. İstemin Özeti: 1989 yılı Aralık dönemine ilişkin olarak yükümlü şirket adına yapılan kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarhiyatını; 3065 Sayılı Kanun'un 1. maddesi ile 213 Sayılı Kanun'un 30. maddesinin 6. fıkrası, 31. maddesinin 8. fıkrası ve 230. maddesinin 5. fıkrasından bahsederek, olayda, boş olan sevk irsaliyelerini kaybettiğini bildiren yükümlü adına re'sen takdire gidilmiş ise de, bu hususun tek basma takdir nedeni olarak kabul edilemeyeceği, defter ve belgeler üzerinde bir inceleme yapılmadan ve bunların ihticaca salih olmadığı saptanmadan, defter kayıtlarım ilgilendirmeyen ve üçüncü kişilerle ilgisi olmayan ve herhangi bir işlemde kullanıldığı davalı idarece iddia ve ispat edilmeyen sevk irsaliyeleri esas alınarak matrah takdir edilmesinin yasal olmadığı gerekçesiyle kaldıran istanbul 9. Vergi Mahkemesinin 26.10,1992 Gün ve E: 1992/230: K: 1992/2009 Sayılı kararının; sevk irsaliyelerinin kullanılması zorunlu belgelerden olduğu, kullanılması zorunlu belgelerin vergi matrahının doğru bir şekilde tespitini sağladığı, bunların kaybı halinde bu amacın gerçekleşemeyeceği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine, kararın onanmasına oybirliği ile karar verildi.