Danıştay Dokuzuncu Daire
Pişmanlık hükümleri dolayısıyla zamanında verilmiş sayılan ve beyan edilen matraha vergi isabet etmeyen beyannameler nedeniyle re'sen takdire gitmenin kanun koyucunun sonradan verilen beyannamenin verilmiş sayılması yolundaki amacına aykırı düşer. İstemin Özeti: Yükümlünün pişmanlık hükümlerine göre Aralık/1992 dönemi için vermiş olduğu katma değer vergisi beyannamesinde ödenecek verginin bulunmadığından bahisle re'sen takdir olunan matrah üzerinden ihtilaflı dönem için tarh edilen kaçakçılık cezalı katma değer vergisinin terkini istemiyle açılan davayı; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 371. maddesinde pişmanlık hükümlerinden sadece kazançlı ve beyan ettiği matraha vergi isabet eden yükümlülerin faydalanacağına dair bir hüküm bulunmadığı, zamanında beyanname verip beyan ettiği matraha vergi isabet etmeyen mükellefler hakkında re'sen takdir hükümleri uygulanmadığı halde pişmanlık hükümleri dolayısıyla zamanında verilmiş sayılan ve beyan edilen matraha vergi isabet etmeyen beyannameler nedeniyle re'sen takdire gitmenin, kanun koyucunun sonradan verilen beyannamenin verilmiş sayılması yolundaki amacına aykırı düşeceği, pişmanlık dilekçesi ile birlikte beyan edilen matraha vergi isabet etmeyen beyanname veren mükellef hakkında diğer takdir sebepleri mevcut olmadıkça beyannamenin zamanında verilmediğinden bahisle re'sen takdire gidilmesinde isabet görülmediği gerekçesi ile kabul ederek.cezalı tarhiyatı terkin eden Bursa Vergi Mahkemesinin 4.11.1994 Gün ve 1994/1153 Sayılı kararının; pişmanlık dilekçesi ile verilen matrahsız zarar gösterilen ve mahsup nedeniyle ödenecek vergi çıkmayan beyannameler için pişmanlık hükümlerinin uygulanmasına yasal yönden imkan bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz edilen Bursa Vergi Mahkemesi kararında, 2577 Sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, oybirliği ile karar verildi.