Danıştay Onbirinci Daire

Tespit edilen matrah farkının defter kayıtları ve belgeler ile KDV beyannamelerinin karşılaştırılması sonucu ortaya çıktığı, Gelir Vergisi beyannamesi verilerek davalı idarenin olaydan haberdar edildiği anlaşıldığından ve kasıtlı davranıştan bahsedilemeyeceğinden kaçakçılık cezası değil kusur cezası kesilmesi gerekir. İstemin Özeti: Yükümlü şirketin 1991 yılı hesaplarının incelenmesi sonucunda, inşaat işleriyle ilgili istihkak tutarları üzerinden tahsil edilen katma değer vergileri ile teslim ve hizmetler karşılığım teşkil eden bedel ve bunlara ilişkin katma değer vergilerinin bir kısminin beyannamelere intikal ettirilmediğinin saptanması üzerine aynı yılın Mayıs dönemi için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Ankara 2. Vergi Mahkemesinin 16.11.1994 Gün ve E:1993/1617, K:1994/1142 Sayılı Kararıyla; gerek dava dilekçesi gerek savunmaya karşı verilen cevap dilekçesinde, davacı vekili tarafından salınan vergiye karşı herhangi bir iddia ileri sürülmediğinden tarh edilen katma değer vergisinde isabetsizlik bulunmadığı, kesilen kaçakçılık cezasına gelince, tespit edilen matrah farkının defter kayıtları ve belgeler ile katma değer vergisi beyannamelerinin karşılaştırılması sonucu ortaya çıktığı, yükümlü tarafından gelir vergisi beyannamesi verilmek suretiyle davalı idarenin olaydan haberdar edildiği anlaşıldığından kasıtlı davranıştan bahsedilemeyeceği, ancak vergi ziyaı bulunduğundan kusur cezası kesilmesinin uygun olacağı gerekçesiyle salınan katma değer vergisini kusur cezalı olarak onamıştır. Davalı idarece, inceleme raporu ile tespit edilen matrah farkının 213 Sayılı Yasanın 344. maddesinde belirtilen hadleri aştığı, bu nedenle kesilen kaçakçılık cezasının yerinde olduğu, yükümlü şirket vekili tarafından ise, vergi ödenmiş olduğundan vergi ziyaının ortadan kalktığı bu durumda ceza uygulanmaması gerektiği ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz dilekçelerinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle taraflar temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına, oybirliği ile karar verildi.