T.C.
DANIŞTAY
VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU
o İMAR PROGRAMINA ALINAN TAŞINMAZLARIN EMLAK VERGİSİ
o EMLAK VERGİSİ (İmar Programına Alınan Taşınmazlar)
o KAMULAŞTIRILAN VE KAMULAŞTIRILMAKTA OLAN TAŞINMAZLARIN EMLAK VERGİSİ
o EMLAK VERGİSİNİN GERİ VERİLMESİ TALEBİ (İmar Programına Alınan Taşınmazlar - Kamulaştırma)
3194
Özet : İmar programına alınmamakla birlikte imar planı doğrultusunda plan amacına tahsis edildikleri için; dava konusu taşınmazların emlak vergisi ikinci taksitlerinin geri verilmesi ile ilgili istemin reddi gerekir.
İstemin Özeti : Belediye tarafından kamulaştırılması gereken bir taşınmaz ile Karayolları Genel Müdürlüğü ve Milli Eğitim Bakanlığı tarafından kamulaştırılan ve kamulaştırılmakta olan üç ayrı taşınmaz nedeniyle ve İmar Kanununun 13 üncü maddesinde yazılı düzenlemeye karşın fazla tahsil edilen ve ihtirazi kayıtla ödenen 1991 yılı emlak vergisi ikinci taksidinin 6.078.790.- liralık kısmının geri verilmesi istenerek yapılan düzeltme ve şikayet başvuruları reddedilen kurum, dava açmıştır.
Davayı inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi, K: 1993/3987 sayılı kararında; İmar Kanununun 13 üncü maddesinde, imar planlarında genel hizmetlerden birine ayrılan alanların imar programına alınması halinde kamulaştırma yapılıncaya kadar emlak vergisi ödemesinin durdurulması, kamulaştırma yapılması halinde ise durdurma tarihi ile kamulaştırma tarihi arasındaki dönemin emlak vergilerinin kamulaştırmayı yapan idare tarafından ödenmesinin kurala bağlandığı, davacı kuruma ait 68 ada, 140 parselin Karayolları Genel Müdürlüğü, 192 ada, 209 parselin Milli Eğitim Bakanlığınca, 68 ada, 21, 22, 24 ve 25 parsellerin belediyece kamulaştırılmak üzere imar programına alındığının dosyanın incelenmesinden anlaşıldığı, bu durumda davacı adına tahakkuk ettirilen emlak vergisinde yasaya uyarlık görülmediği gerekçesiyle işlemin iptali, tahsil edilen emlak vergisinin iadesine karar vermiştir.
Karar, belediye başkanlığınca temyiz edilmiştir.
Savunmanın Özeti: İstemin reddi savunulmuştur.
Kıdemli Tetkik Hakimi Semra Kayır'ın Düşüncesi: Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunun 26.5.1995 günlü ara kararı uyarınca dosyaya gönderilen 4.7.1995 günlü yazı ekindeki 29.6.1995 günlü belediye imar müdürlüğü yazısında; uyuşmazlığa yol açan 72 Ada, 4 sayılı parselin bir kısmının yol ve yeşil alan olarak Karayolları Genel Müdürlüğünce kamulaştırıldığı, halk eğitim merkezine rastlayan kısmının ise çay bahçesi olarak kullanılmak üzere davacıya kiraya verildiği, 68 Ada, 140 sayılı parselin bir kısmının Karayolları Genel Müdürlüğünce kamulaştırıldığı, parsel numarasının değiştiği, 152 sayılı parsel haline gelen bu parselin üzerinde bir ilkokul bulunduğu ve özel planlama alanında kaldığı, 192 ada, 209 sayılı parselin 10.000 metrekaresinin, 2.2.1990 günlü ve 732 sayılı belediye meclis kararı gereği tadilat yapılarak üzerine Anadolu Lisesi yapılmak üzere Maliye Hazinesi adına devredildiği, vasfı yol olan 68 ada, 143 sayılı parselin ise davacıya ait lojmanların şehir bağlantısını sağlayan yolları kapsadığı, yolların halen kullanıldığı bildirilmiştir. Aynı yazıda her ne kadar imar planı uygulanmak üzere bu parsellerin hiçbirinin imar programına alınmadığı belirtilmişse de, yukarıda değinilen fiili durum karşısında, uyuşmazlık konusu vergilerin tahsilinin vergi hatası oluşturduğu saptanarak verilen ve temyize konu yapılan kararda yasaya aykırılık görülmemektedir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı Işın ESEN'in Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin 1 inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Danıştay Dokuzuncu Dairesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle daire kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA: Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü: Kurulumuzun 26.5.1995 günlü ara kararı uyarınca gönderilen ... Belediye Başkanlığı yazısı ile dayanağı imar müdürlüğünün 29.6.1995 günlü yazısı karşısında; 1991 yılı emlak vergisi ikinci taksitlerinden İmar Kanununun 13 üncü maddesi uyarınca genel hizmetlere tahsis edilen kısımlarına isabet eden bölümünün geri verilmesi istenen 68 ada, 143 parsel, 72 ada, 4 parsel, 68 ada, 140 parsel ve 192 ada, 209 parsel sayılı taşınmazların imar programına alınmamakla birlikte; imar planı doğrultusunda plan amacına tahsis edildiği anlaşılmıştır.
Bu nedenle, ... Belediye Başkanlığının davaya konu yapılan işlemini iptal eden Danıştay Dokuzuncu Dairesinin K.1993/3987 sayılı kararında yasaya aykırılık görülmediğinden, temyiz isteminin reddine, 6.10.1995 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY
İmar Kanununun 13 üncü maddesi uyarınca emlak vergisi ödemesinin durdurulabilmesi için taşınmazın; imar planında genel hizmetlerden birine ayrılması, bu plan uygulanmak üzere imar programına alınması ve gerek plan, gerekse programın kesinleşmiş olması gerekmektedir.
Dosyanın incelenmesinden, taraflar arasında tüm bu temel noktaların tartışma konusu olduğu anlaşılmaktadır. Kurulumuzca da bu tartışma giderilmek üzere ara kararı ile bilgi ve belge istenmesine gerek görülmüş, verilen yanıt tartışmayı gidermemiştir.
Açıklanan hukuksal tartışma yapılmadan sonuca ulaşılamayacak olayda, vergi hatalarından birinin varlığı kabul edilemeyeceğinden, temyiz isteminin kabulü ve kararın bozulması gerektiği görüşüyle çoğunluk kararına katılmıyorum.