Danıştay Üçüncü Daire

işyeri Emlak vergisi değerinin, götürü üsule tabi olmaya ilişkin haddi aşmadığı durumlarda; götürü usulde mükellefiyet tescili gerekir. İstemin Özeti: Elektrikli Cihaz tamiri dolaylıyla götürü usulde mükellef olan davacının 14.5.1990 Tarihi itibariyle gerçek usulde vergilendirilmesine ilişkin işleme karşı açılan davayı; götürü usule tabi olmanın genel şartlarım düzenleyen Gelir Vergisi Kanunu'nun 47. maddesinin 2. bendinde, işyerlerinin emlak vergisi tarhına esas olan vergi değerleri toplamının 2.800.000 lira olarak belirtildiği, her ne kadar 20.12.1990 gün ve 20731 Sayılı resmi Gazete'de yayımlanan • 3689 Sayılı Kanun ile bu maddeye ilişkin Götürölük Haddi Kanunu'nun yayım tarihinden öncesine dönük 1.1.1990 Tarihinden geçerli olmak üzere 7.000.000 lira olarak tespit edilmişse de işe, başlama tarihi itibariyle henüz bu Kanun yürürlükte olmadığından c tarihte yasal had olan 2.800 000 liranın mükellefiyete esas alınması gerekliği, ihtilaflı dönem için ilgili mercilere işyerinin emlak vergi değerinin 3.000.000 lira olarak bildirildiği olayda, mükellefiyet tesisi sırasında yanlış bildirimde bulunduğu sabit olan davacının gerçek usulde mükellefiyete alınmasında yasaya aykırılık görülmediği gerekçesiyle reddeden Vergi Mahkemesi'nin 28.4.1994 Gün ve E: 1993/399, K: 19947454 Sayılı kararının, işe başlama tarihi itibariyle ilgili maddede belirtilen yasal haddin aşılmadığı ileri sürülerek bozulması istemidir. 2.5.1990 Tarihinde işe başlayan ve götürü usulde mükellefiyet (esiş ettiren davacının işyeri emlak vergi değerinin düşük gösterilmesi nedeniyle öngörülen yasal haddin altında kaldığı bu nedenle 193 Sayılı Yasa'nın 47. maddesinin 2. bendi uyarınca işyerinin emlak vergisine esas olan vergi değeri toplamı 2.800.000 lirayı aşılmaması halinin götürü usule tabi olmanın genel şartlarında elması karşısında ve her ne kadar bu değer 1.1.1990 Tarîhinden geçerli olmak üzere 7.000.000 liraya yükseltilmiş ise de, mükellefiyet (cs!s tarihinde henüz bu Kanun çıkmamış olduğundan 2.000.000 liralık yasal haddin esas alınması ve taşınmazın emlak vergi değerinin 3.000.000 lira olduğunun anlaşılması karşısında da yükümlünün gerçek usulde vergi mükellefi olduğunun kabulü gerektiği görüşü ile reddeden vergi mahkemesi kararının bozulması istenilmektedir. . Dava dosyasının incelenmesinden, yükümlünün 2.5.1990 Tarîhinde götürü usulde mükellefiyet tesis ettirerek işe başladığı, daha sonra işyerinin emlak vergi değerinin düşük gösterildiğinin bildirilmesi Üzerine yapılan inceleme sonucu taşınmazın 2.750.000 lira olarak bildirilen 'değerinin 3.000.000 olduğunun tespit edildiği ve bu nedenle de 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 47. maddesinin 2. bendinde belirtilen genel şartı taşımadığı gerekçesiyle yükümlü hakkında gerçek gelir vergisi mükellefiyeti tescil edildiği anlaşılmaktadır. 193 Sayılı Yasa'nın götürü usulü tabi olmanın genci şartlarım düzenleyen 47. maddesinin 2. bendinde, işyerlerinin emlak vergisi tarhına esas olan vergi değerleri toplamının 2.800 000 lirayı aşmaması götürü usule tabi olmanın genel şartlarından biri olarak belirlenmiştir. Bentteki! emlak vergi değeri olan va mükellefiyet tesis edildiği tarihte yürürlükte olan miktar daha sonra 20.12.1990 Gün ve 20731 Sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 3689 Sayılı Yasa'nın 7. maddesi ile eklerden geçici 38. madde ite 7.000.000 liraya yükseltilmiş ve bu düzenlemenin mükelleflerin 1990 yılı gelirleri için de uygulanacağı aynı madde de belirtilmiştir. Aynı Yasa'nın yürürlük maddesinde de geçici 36. maddenin 1.1.1991 Tarihinde yürürlüğe gireceği hükme bağlanmıştır Bu yasal düzenleme karşısında, götürü usule tabi olmanın genel şartlarından biri olarak sayılan işyerlerinin emlak vergisi tarhına esas olan vergi değerler! toplamım 7.000 000 liraya yükselten hükmün 1.1.1991 Tarihinde yürürlüğe girdiğini, ancak bu hükmün 1990 yılı gelirleri içinde uygulanacağına ilişkin mükellefler lehine bir durum yaratıldığını kabul etmek gerekir. Bu durumda, davacının işyeri emlak vergi değeri 1990 yılı için 3.000.000 olduğuna göre, anılan yasal düzenleme nedeniyle bu değer götürü usule tabi olma şartları içerisinde kaldığından, yükümlünün götürü usule tabi olması gerekmektedir. Karar: Uyuşmazlık, götürü usulde faaliyet gösteren davacının 14.5.1990 Tarihi itibariyle gerçek usulde vergilendirilmesine ilişkin işleme karşı açılan davayı reddeden vergi mahkemesi kararının temyizine ilişkin bulunmaktadır. Dosyanın incelenmesinden, elektrikli cihaz tamiriyle uğraşan davacının, işyerinin emlak vergisine esas alınan vergi değerin! 2.750.000 lira olarak bildirilmesi üzerîne götürü usulde mükellefiyet kaydının yapıldığı, aralarında davacının da bulunduğu durumları şüpheli görülen götürü usulde mükelleflerin mükellefiyet durumlarının 2. kez incelenmesi amacıyla düzenlenen 21.9.1992 Günlü soruşturma raporunda, işyerinin emlak vergisine esas alınan vergi değerinin ilgili mercilerce 5 000 000 lira olarak bildirilmesi üzerine ihtilaflı dönem için 2.800.000 lira olan yasal haddin aşıldığı gerekçesiyle davacının işe başlama tarihi itibariyle gerçek usulde mükellef kılındığı anlaşılmıştır. her ne kadar davacının işe başlama tahininde işyerinin emlak vergisine esas alınan yergi değeri, götürü usule tabi olmanın genel şartlarım düzenleyen Gelir Vergisi Kanunusun 47. maddesinde belirtilen 2.800 000 liralık yasal haddi aşmışsa da, 20.12.1990 Gün ve 20731 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan ^G89 Sayılı Kanunsun geçici 36. maddesinin (a) fıkrasının 7. bendi ila bu miktar 7.000.000 liraya yükseltilmiş olup, aynı maddenin b fıkrasında da bu düzenlemenin 1990 yılı itibariyle uygulanacağı yolunda açık hüküm bulunmaktadır. Bu durumda, sözü edilen düzenleme karşısında, 1990 yılında davacının işyerinin emlak vergi değerinin yasal haddin altında kaldığı açık olduğundan, işe başlama tarîhinde sözü edilen Kanunsun henüz yürürlükte olmadığı, dolayısıyla c tarihte geçerli olan miktarın esas alınması gerektiği gerekçesiyle davanın reddi yolunda verilen mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile 3.Vergi Mahkemesi'nin kararının kabulü ile 3.Vergi Mahkemesi'nin kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.