Danıştay Onüçüncü Daire

Nakliyecilikte hayat standardı esası yönünden, her nakil vasıtası ayrı bir işyeri kabul edilmez. İstemin özeti: Nakliyecilik yapan davacı adına ihtirazi kayıtla verilen beyanname üzerinden 1993 takvim yılı içinde hayat standardı esasına göre salınan gelir vergisi ile geçici gelir vergisine karşı açılan davayı; yükümlünün işletmekte olduğu iki adet kamyondan her biri ayrı bir işyeri kabul edilerek hayat standardı temel gösterge tutarının % 50 oranında artırılarak uygulandığı, ancak birden fazla nakil vasıtasının bir işyerinde faaliyette bulunabileceği, 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 156. maddesindeki işyeri tanımı dikkate alındığında her nakil vasıtasının ayrı bir işyeri olarak kabul edilmesine olanak bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek tahakkuku terkin eden ............. 1. Vergi Mahkemesi'nin 26.10.1994 Gün ve E: 1994/416, K: 1994/1094 Sayılı Kararının; işletmede kayıtlı her nakil vasıtasının ayrı bir işyeri niteliğinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan .......1. VergiMahkemesi'nin 26.10.1994 Gün ve E: 1994/416, K: 1994/1094 Sayılı Kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasın! sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına oyçokluğu ile(') karar verildi. AYRIŞIK OY: (') Gelir Vergisi Kanunu'nun 3689 Sayılı Kanunun 7. maddesiyle eklenen geçici 35. maddenin 2C bendinin 2. fıkrasında; aynı veya ayrı neviden birden fazla işyerinde ticari faaliyette bulunan mükellefin temel gösterge tutarına, birden sonraki herbir işyeri için temel gösterge tutarının %50'si oranında ilave yapılacağı esası getirilmiştir. Aynı maddenin 8. bendi de bu maddenin uygulanmasına ilişkin usul ve esasları tayin ve tespite Maliye Bakanlığı'nı yetkili kılmıştır. Yasaca verilen bu yetkiye istinaden çıkarılan 165 Seri No.lu Genel Tebliğin 5. maddesinin II bendinde; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 156. maddesindeki işyeri tanımına yer verildikten sonra, hayat standardı esasinin uygulanmasında işyeri deyiminden müşteriye mal teslimi veya hizmeti Hasmın yapıldığı işyerinin anlaşılacağı saptanmış ve Vergi Usul Kanunu'nun işyeri tanımı kapsamına girmekle birlikte müşteriye mal teslimi veya hizmet ifasının yapılmadığı iş merkezi, garaj, depo, imalathane, fabrika gibi işyerlerinin işyeri olarak anlaşılamayacaği, ancak bu yerlerde aynı zamanda müşteriye mal teslimi ve hizmet ifasının da yapılması halinde bu işyerlerini de birden fazla işyerine ait temel gösterge tutarının tesbitinde işyeri olarak nazara alınacağı, öte yandan, müşteriye hizmet verilen garaj, otopark, soğuk hava deposu, emanet deposu gibi yerler ile nakliyecilikle uğraşan mükelleflerin işletmelerine dahil ve taşımacılık işinde kullandıkları her bir taşıma aracının ayrı birer işyeri olarak kabul edileceği belirtilmiş bulunmaktadır. Kanunla verilmiş açık yetkiye göre çıkarılan bu genel tebliğin, hayat standardı esasinin getirdiği sistem içinde kabul ettiği esaslara uyulması zorunluluğu karşısında, mükellefin işletmeye dahil ve taşımacılık işinde kullandığı ikinci aracın ikinci işyeri kabulü suretiyle, yapılan tahakkukun terkini yolunda verilen kararda isabet görülmediği ve bozulması gerektiği görüşüyle çoğunluk kararma karşıyız.