Danıştay Onbirinci Daire

Lokanta işletmekteyken ölen mükellefin mirasçılarınca defter ve belgelerinin incelemeye ibraz edilmemesi üzerine dönem matrahının inceleme elemanınca re’sen takdiri yerinde olup, yıl içinde indirim konusu yapılan KDV’nin indirimi kabul edilemez. istemin Özeti: Münşinin işine ait defter ve belgelerin incelenmek üzere ibraz edilmemesi nedeniyle beyannamelerde indirim konusu yapılan katma değer vergisi mahsupları kabul edilmeyerek davacı adına 1991 yılı Ocak ila Aralık dönemleri için katma değer vergileri salınmış, kaçakçılık cezaları kesilmiştir. Ankara 5. Vergi Mahkemesi 27.4.1994 Gün ve E:1993/1580, K:1994/483 Sayılı kararıyla; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 12: maddesinde, ölüm halinde mükelleflere ait ödevlerin, mirası reddetmemiş kanuni ve mansup mirasçılarına geçeceği, ancak mirasçılardan herbirisinin ölünün vergi borçlarından miras hisseleri nispetinde sorumlu olacaklarının hükme bağlandığı, olayda, davacı tarafından defter ve belgelerin incelemeye ibraz edilmemesi üzerine, inceleme elemanınca ilgili dönemde aynı işi yapan üç mükellefin beyanları esas alınmak suretiyle Vergi Usul Kanunu’nun 30. maddesi uyarınca dönem matrahının re’sen takdirinde kanuna aykırılık görülmediği gibi yıl içinde indirim konusu yapılan katma değer vergilerinin de Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 34. maddesine göre kabulünün mümkün olamayacağı, diğer taraftan, Vergi Usul Kanunu’nun 372. maddesinde, ölüm halinde vergi cezasının düşeceği hükme bağlanmış ise de olayda, vergi kaybı varis olan davacının fiilinden kaynaklandığından, re’sen salınan vergi için mirasçı adına vergi cezası kesilmesinde kanuna aykırılık görülmediği, ancak dosyaya bağlı veraset ilamından anlaşıldığı üzere davacının mirastaki payının 3/8 olması sebebiyle Vergi Usul Kanunu’nun yukarıda açıklanan 12. maddesi hükmü gereğince bu pay miktarı üzerinden tarhiyatı tadilen onamıştır. Malmüdürlüğünce; yapılan tarhiyatın yasal olduğu ileri sürülerek, kararın bozulması istenilmektedir. • Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Ankara 5. Vergi Mahkemesinin 27.4.1994 Gün ve E:1993/1580, K:1994/483 Sayılı kararının onanmasına, 18.5.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.