Danıştay Üçüncü Daire

Özel dershanede, parasız olarak okutulan % 7'lik kontenjan sayısından hareketle, dönem hasılatının tespiti yoluna gidilebilir. Mükellefin, bu % 7'lik kontenjanı aştığım iddia etmesi yeterli olmayıp, kanıtlaması gerekir. Uyuşmazlık konusu olay, özel dershane işleten davacı şirketin defter ve belgelerinin incelenmesi sonucunda tespit edilen matrah farkı üzerinden adına re'sen salınan kurumlar vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararının bozulması istemine ilişkin bulunmaktadır. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun üçüncü maddesinin (B) fıkrasında vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu; gerçek mahiyetin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia edene ait bulunduğu, aynı Kanun'un 30. maddesinin 2. fıkrasının 6. bendinde de, tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delil bulunmasının dönem matrahının re'sen takdirini gerektireceği öngörülmüştür. Olayda, üniversite, Anadolu Liseleri, Fen Liseleri sınavına hazırlık ve takviye kursu hizmeti veren davacı şirketin, dershaneye devam eden öğrencilerle ilgili olarak Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı'nca belirlenen öğrenci kayıt ve izleme defterleri ile ders saatlerini gösterir belgeleri öğretim sonunda attıklarım beyan ederek inceleme elemanına ibraz etmemeleri üzerine Bursa Milli Eğitim Müdürlüğü'ne 19861987 ve 1987 1988 öğretim dönemi için bildirilen %7'lik parasız öğrenci kontenjanı baz alınarak kurslara devam eden öğrenci sayışma ulaşıldığı, haftalık ders saati, hafta sayışı ve kurs nevileri itibariyle saatlik kurs ücreti dikkate alınarak dönem hasılatının tespit edildiği anlaşılmıştır. Milli Eğitim Bakanlığı'nca hazırlanan Özel Dershane Tip Yönetmeliği hükümleri uyarınca ücretsiz kurs verilecek öğrencinin toplam öğrenci sayışma oranı sabit bir biçimde % 7 olarak belirlenmiş olup, bu orandan hareketle öğrenci sayışma ulaşılmasının normal ve mutad bir durum olması karşısında bu oranın aşıldığı hu susurum ispatı davacıya ait bulunmasına karşın ispat külfetinin tersine çevrilmesi suretiyle tarhiyatın terkini yolunda verilen Vergi Mahkemesi kararında yasal isabet görülmemiştir. Bu nedenle, Vergi Mahkemesince verilen kararın bozulmasına, oyçokluğuyla karar verildi.