Danıştay Dördüncü Daire

Yıl sonunda işçilere başarılı çalışmalarından dolayı Yönetim Kurulu Kararı ile prim adı altında bedelsiz verilen televizyon ve video bedelleri ücret olarak nitelendirilip, vergiye tabi tutulmadığından, gider olarak yazılması sözkonusu olamaz. İstemin Özeti: Davacı şirketin 1987 takvim yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu, 2.688.000 liralık ödemenin belgesine rastlanılmadığının (i.) Pazarlama İthalat, İhracat Ticaret Limited Şirketince, yükümlü şirket adına yapılan piyasa araştırmağı ve satış fizibilitesi karşılığında düzenlenen fatura tutarının şirketle ilgisi olmadığının, aracılık hizmeti karşılığı (M.) Ev Gereçleri Ticaret ve Sanayi Limited Şirketine fazla komisyon ödendiğinin, işçilere yapılan 15 Televizyon ve Video satışının gider olarak yazıldığının tespiti üzerine ikmalen kurumlar vergisi salınıp, kaçakçılık cezası kesilmiştir. Ankara 2. Vergi Mahkemesinin 11.3.1993 Günlü ve E: 1990/433, K: 1993/192 Sayılı kararıyla; Mahkemelerince defter ve belgeler üzerinde yapılan inceleme sonucu: 2.400.000 liralık nakliye ücretine ait faturasının mevcut olduğu, şirketin satışlarım yurt çapında yaymak ve artırmak için yetkili kurul kararma dayanılarak (İ.) Pazarlama ithalat İhracat Ticaret Limited Şirketi'ne araştırma yaptırıldığı ve bedelinin ödendiği, (M.) Ev Gereçleri Sanayi Limited Şirketi'ne aracılık hizmeti karşılığında ödenen komisyon bedelinin yüksek olmadığı gibi komisyon bedelini gelir olarak kayıt etmesi gereken şirket nezdinde bir incelemenin de yapılmadığı, yükümlü şirketçe 27.12.1987 Günlü ve 4 Sayılı karar ile işçilere başarılı çalışmaları nedeniyle karşılıksız Televizyon ve Video verilmesi hususunda karar alındığından ayni olarak yapılan bu yardımın muhasebe kayıtlarına gider olarak intikal ettirilmesi sonucu muhasebe kaydının doğru olduğu ancak, işçilere yapılan yardım ayni olduğundan stopaja tabi tutulması ve ödenen ücret gibi değerlendirilip, işletmenin gideri olarak gösterilmesinin yerinde olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle tarhiyatın bu matrah kalemlerine ilişkin kısminin kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü inceleme raporu doğrultusunda yapılan tarhiyatın yasal olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Davacı şirket, 15 Televizyon ve Video için düzenlediği 31.12.1987 Günlü ve 7410474118 no'lu faturalara dayalı olarak defterlerine bu ürünleri satış kaydetmiş, ancak bu satışlar bir taraftan hasılat yazılırken diğer taraflarda gider yazılmıştır. Sözkonusu giderin niteliğin! gösteren herhangi başka bir kayıt defterlerinde yer almamıştır. Davacı sözkonusu gider kaydının işçilere yıl sonunda başarılı çalışmaları karşılığı yönetim kurulu kararma dayanılarak pirim adı altında bedelsiz verildiğini, iddia ederek bu nedenle yapılan tarhiyatın kaldırılmasını istemektedir. Bu iddia doğru ise sözkonusu Televizyon ve Video bedellerinin ücret olarak nitelendirilip, vergilendirilmesi ve kayıtlarda ona göre yer almaşı gerekirdi. Bu yolda herhangi bir kayıt bulunmamaktadır. Ayrıca kayıt bir yanlışlıktan kaynaklanıyorsa bu yanlışlığın gerçeği belirtecek karşıt bir işlemle düzeltilmesi gerekir. Böyle bir düzeltme olmadan mücerret yönetim kurulunun bu konudaki kararı ve sözkonusu kaydın sehven defterlerde yer almadığı ifadesi kayıtlara göre ortaya çıkarılan farkın kaldırılması için yeterli olamıyacağından vergi mahkemesince, bu matrah kalemine ilişkin olarak terkin kararı verilmiş olmasında isabet yoktur. Temyiz dilekçesinde diğer matrah kalemlerine ilişkin olarak ileri sürülen iddialar kararın dayandığı gerekçeler karşısında yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak nitelikte görülmemiştir. Bu nedenlerle, Ankara 2. Vergi Mahkemesi kararının, işçilere video ve televizyon satışı nedeniyle bulunan matrah farkına ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına diğer kalemlere ilişkin temyiz isteminin ise reddine, oyçokluğuyla karar verildi.