Danıştay Dördüncü Daire 

Vergi Usul Kanunu hükümlerine göre incelenen mükellefe ayrıca ortalama kar hadleri esasına göre tarhiyat yapılmaz. İstemin Özeti: Davacının 10.5.1991 tarihinde vefat eden murisine ait olarak 1.1.199110.5.1991 faaliyet dönemi için beyan edilen kazancın, ortalama kar haddi esasına göre hesaplanan gayri safi kazançtan düşük bulunduğu öne sürülerek ikmalen gelir vergisi salınmıştır. Ankara 7. Vergi Mahkemesinin 7.10.1993 Günlü ve E.1992/574, K:1993/1447 Sayılı Kararıyla; 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 111. maddesi hükmüne göre yapılacak uygulamada, gayri safi kazançlar arasında ortaya çıkan düşüklüğün izahının bizzat mükelleften istenebileceği, mirasçıların bu izahla yükümlü tutulmadıkları, 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 12. maddesindeki sorumluluğun Gelir Vergisi Kanunu'nun anılan hükmü karşısında ortalama kar haddi tatbikatında uygulama olanağı bulunmadığı dikkate alındığında yapılan tarhiyatın yasal olmadığı gerekçesiyle salınan vergi kaldırılmıştır. Vergi Dairesi Müdürlüğü, yapılan uygulamada kanuna ve usule aykırılık bulunmadığım ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Mirasçılar tarafından, murislerinin ölüm tarihine kadar olan faaliyet dönemine ilişkin olarak beyan edilen kazancın ortalama kar haddi esasına göre tespit edilen kazançtan düşük görülmesi ve kazançtaki bu düşüklüğün izah edilememesi nedeniyle mirasçılardan biri olan davacı adına salınan vergiyi terkin eden mahkeme kararı temyiz edilmektedir. 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'na göre, Gelir Vergisinin mevzuunu, gerçek kişilerin gelirleri teşkil etmekte ve bu gelir, Kanun'un 2. maddesinde sayılan kazanç ve iratların gerçek ve safi tutarlarından oluşmaktadır. Vergiye tabi gerçek gelirin tespitinde öncelikle defter ve belgeler esas alınmakla birlikte, kanunla gerçek gelire yaklaşmada bazı kıstasları içeren vergi güvenlik müesseseleri getirilmiş olup bunlardan birisi de, anılan Kanunun 111. maddesinde yer alan ortalama kar haddi müessesesidir. Bu esasa göre, mükelleflerin beyan ettikleri gayri safi kazancın ortalama kar haddi uygulaması sonucunda bulunan gayri safi kazanca nazaran düşük elması ve bu düşüklüğün izah edilememesi halinde bu suretle bulunan gayri safi kazanç farkı üzerinden ikmalen tarhiyat yapılmaktadır. Söz konusu güvenlik müesseselerin yanında 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 134 ve müteakip maddelerinde yer verilen vergi incelemesi ile de, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılıp tespit edilmesi mümkün bulunmaktadır. Dosyanın tetkikinden, ortalama kar haddi uygulaması yanı sıra dönem faaliyetine ait defter ve belgelerinin inceleme elemanınca, sözü edilen kanun hükümlerine göre incelendiği ve bulunan matrah farkı üzerinden gerekli tarhiyatın yapıldığı, ortalama kar haddi esasına göre yapılan tarhiyat sırasında vergi incelemesi ile bulunan matrah farkının nazara alındığı anlaşılmaktadır. Vergi Usul Kanunu'nun anılan hükümleri uyarınca yapılan vergi incelemesi sonucunda, mükelleflerin gerçek vergi durumlarının ortaya konulduğunun kabulü gerekeceğinden ve davacının murisi ile ilgili faaliyet dönemine ait işlemleri üzerinde gerekli inceleme yapılarak vergilenmesi gereken gelirin gerçeğe uygunluğu saptandığı dikkate alındığında, ayrıca ortalama kar haddi esası uyarınca yapılan tarhiyatta isabet görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.