Danıştay Dokuzuncu Daire

Açık ve inandırıcı bir tesbit ve hukuken geçerli delil ortaya konulmadan, birim fiyat esasına göre, maliyet hesaplanarak matrah farkı bulunması yasal değildir. İnceleme elemanınca gider belgelerinin geçersiz veya eksik olduğu yönünde bir tesbit yapılmadan ve alıcı ifadelerine başvurulmadan matrah farkı bulunamaz. İstemin Özeti: İnceleme raporuna dayanılarak 1991 yılı Mayıs dönemi için resen tarh olunan kaçakçılık cezalı katma değer vergisine karşı açılan davayı: 213 Sayılı yasanın 30/4. madde hükmünün uygulanabilmesinin, vergi matrahının tamamen veya kısmen defter, kayıt ve belgelere dayanılarak saptanmasına imkan bulunmadığı hususunda sağlıklı tesbitler yapılmış olması şartına bağlı olduğu, bu şartların gerçekleştiğinin bir karineye dayanmaksızın açık ve kesin olarak ortaya konulması gerektiği, inceleme raporunda yalnızca Bayındırlık Bakanlığı m2 inşaat maliyet bedelleri ortalaması esas alınarak kayıt dışı hasılatın belirlendiği, bu durumun defter ve belgelerin ihticaca salih olmadığının kanıtı olarak kabul edildiği, açık ve inandırıcı bir tesbit ve hukuken geçerli delil ortaya konulmadan yalnızca m2 birim fiyat esasına göre maliyet hesaplanarak matrah farkı bulunmasının yasal olmadığı, inceleme elemanınca gider belgelerinin geçersiz veya eksik olduğuna dair bir tesbit yapılmadığı gibi, daire satış fiyatlarının düşüklüğü hususunda da bir tesbit yapılmadığı ve alıcı ifadelerine başvurulmadığı gerekçesiyle kabul eden ve cezalı tarhiyatı terkin eden içel 2. Vergi Mahkemesinin 19.1.1993 Gün ve 1993/24 Sayılı kararının; ortaklığın sözkonusu inşaata ilişkin hesapları nin karışık olduğunun tesbit edildiği, gelir ve gider bildirimlerinin gerçeği yansıtmadığı, bu durumda re'sen takdire gidilmesinin yerinde olduğu, katma değer vergisi uygulamasında alıcı ifadelerine başvurulmasının anlam taşımadığı, çünkü alıcı ve satıcının katma değer vergisi için pazarlık yaptıkları, Bayındırlık Bakanlığınca ilan edilen m2 maliyet bedelinin altında bir bedelle inşaatın tamamlanmasının eksik malzeme kullanıldığı izlenimi yaratacağı ve yasaya aykırı olduğu yapılan inşaatın ise lüks sınıfta olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz edilen İçel 2. Vergi Mahkemesinin 19.1.1993 Günlü ve 1993/24 Sayılı kararında, 2577 Sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme ı' kararının onanmasına, oybirliği ile karar verildi.