Danıştay Üçüncü Daire

Mükellef şirketin gerçekte müstahsilden aldığı zirai ürünleri müstahsil makbuzu düzenleyerek vergi tevkifatında bulunmamak için paravan şirketten aldığı sahte faturaları kayıtlarına intikal ettirdiğinin anlaşılması halinde, VUK'nun 344/2. maddesi hükümlerine göre kaçakçılık cezası kesilir. istemin Özeti: Bakliyat alım satımı ve kabuklu mercimeğin iç mercimeğe dönüştürülmesi işiyle uğraşan yükümlü şirket adına Eylül/1990 dönemine ilişkin olarak re'sen salınan gelir (stopaj) vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı; inceleme elemanınca, yükümlü şirketin ihtilaflı dönemde (A) Dış Ticaret ve Turizm Sanayi Limited Şirketinden satın aldığı zirai ürünler nedeniyle düzenlenen faturaları eleştiri konusu yaptığı, bunların gerçek bir emtia hareketine dayanmadığı, anılan zirai ürünlerin gerçekte müstahsilden alındığının öne sürüldüğü, 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 94. maddesinin 13 Numaralı bendinde, gerçek gelirlerim beyan etmek zorunda bulunan ticaret erbabının çiftçilerden satın aldıkları zirai mahsullerin alış bedelleri üzerinden gelir vergisi tevkifatı yapmaya mecbur olduklarının belirtildiği, kanunun ticaret erbabının tüccardan satın aldıkları zirai mahsullerin alış bedeli üzerinden vergi tevkifatını öngörmediği, olayda uyuşmazlık konusu yapılan faturaların, zirai mahsullerin alım satımım yapmak üzere vergi dairesine mükellefiyet kaydı yaptırıp defter tasdik ettirmiş ve usulüne uygun olarak adına fatura bastırmış kişiler tarafından düzenlendiği, fatura nizamı yönünden bu faturaların kanuna ve usule uygun olduğu, yükümlü şirkete gerçekte mal satmadığı halde fatura düzenleyerek verdiği iddia olunan (A) Limited Şirketi yetkililerinin bu yolda bir beyan ve ifadelerinin bulunmadığı, ayrıca yükümlü şirketin satın aldığı emtiaya ilişkin kantar tartı fişleri ve sevk irsaliyelerinin bulunduğu, zirai ürünlerin alımının Ticaret Borsa'sınca tescil edildiği, ödemelerin bir kısminin çekle yapıldığı, söz konusu faturalar, müstahsilden mal alıp yükümlüye satan ticaret erbabı tarafından kullanılabileceği gibi yöredeki ticari teamüle uygun olarak, faturayı düzenleyenlerin müstahsille anlaşarak mahsulü kendi malı gibi yükümlüye satmış olmasının da mümkün olduğu, bu durumda yükümlü şirkete mal getirip satan ve fatura düzenleyen kişiler gerçek usulde gelir vergisi mükellefi olduklarına mal bedeli karşılığında kanuna ve usule uygun olarak düzenlenmiş fatura kestiklerine ve faturalarda gözüken mahsulün doğrudan müstahsilden alındığım gösterir bir tespit de bulunmadığına göre uyuşmazlık konusu tarhiyatın bahsedilen mahsullerin müstahsilden alınmış olabileceği varsayımına ve noksan incelemeye dayanılarak yapılmış olduğunun anlaşıldığı gerekçesiyle kabul eden içel Birinci Vergi Mahkemesinin 15.2.1994 Gün ve E:1993/1128, K:1994/116 Sayılı Kararının; şirketin müstahsilden aldığı ürünleri tüccardan almış gibi göstermek amacıyla içeriği itibariyle sahte fatura kullandığının inceleme raporuyla tespit edildiği, bu nedenle yapılan tarhiyatın yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Temyiz istemi, üreticiden aldığı zirai ürünler için müstahsil makbuzu düzenlemeyip sahte fatura kullandığından bahisle yükümlü şirket adına re'sen salınan gelir (stopaj) vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı kabul ederek dava konusu cezalı tarhiyatı terkih eden Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına ilişkindir. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin B bendinde; vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin yemin hariç her türlü delille ispatlanabileceği, şu kadar ki vergiyi doğuran olayla ilgisi tabii ve açık bulunmayan şahit ifadesinin ispatlama vasıtası olarak kullanılamayacağı, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarata ait olacağı hükme bağlanmıştır. Anılan madde hükmünün değerlendirilmesinden, vergilendirme işlemi yapılır. ken, Kanuna uygun olarak biçimlendirilen muamelelerin bu biçimselliğinin ötesine geçilerek, muamelelerin tarafları arasında oluşan maddi ve hukuki ilişkinin gerçek mahiyetinin araştırılması gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır. Kanun, gerçek mahiyetin ortaya çıkarılmasında yemin hariç her tülü delile izin vermiştir. Bu deliller, tarafların ikrarı, vergiyi doğuran olayla ilişkisi doğal ve açık bulunan tanık ifadesi, muamelenin taraflarının ekonomik ve ticari konumları, işyerlerinin durumu, arandığında bulunup bulunamamasına ilişkin tespitler olabilir. Dosyanın ve dosyada mevcut vergi inceleme raporlarının tetkikinden yükümlü şirketin 1990 takvim yılında (A) Dış Ticaret ve Turizm Sanayi Limited Şirketinden zirai ürün alımında bulunmuş göründüğü, bu şirket nezdinde yapılan incelemede, şirketin Hüdaverdigar Caddesi No: 5052 Kat: 3 Sirkeci istanbul olarak tespit edilen adresinde 27.11.1991 tarihinde yapılan yoklamada, bu adreste (M)Turizm Tes. ve işi. A.ş.'nin faaliyette olduğunun (A) Limited şirketinin bu işyerini sadece adres olarak gösterdiğinin, bu adresi 1990 yılında terk ettiğinin, yeni adresinin bilinmediğinin; tespit edilen Galipdede Caddesi No: 3032 Kat 45 Beyoğlu/istanbul adresinde 7.7.1992 tarihinde yapılan yoklamada da (A) Limited Şirketinin tanınmadığının, Aralık 1987 tarihinden yoklamanın yapıldığı tarihe adar (R) Dış Ticaret Ltd. Şirketinin faaliyette bulunduğunun, Kocasinan Siyavuşpaşa Caddesi Çağlayan Sokak No: 2628 Bakırköy/İstanbul adresinde 7.7.1992 tarihinde yapılan yoklamada ise (A) Limited Şirketinin Şubat 1989'da bu adresten ayrıldığının, Şubat 1989'dan yoklamanın yapıldığı tarihe kadar adresin boş ve kapalı olduğunun, herhangi bir ticari faaliyetin bulunmağının tespit edildiği, (A) Limited Sirkelinin %50 hisseye sahip iki ortağın ikametgah adresi olarak aynı adresi bildirdiği, ancak Gaziantep'deki bu adrese gönderilen davet yazılarına bir cevap verilmediği 18.12.1992 tarihinde gönderilen yazıyı da, ortakların annesinin, oğullarının istanbul'da olduklarını ve adreslerini bilmediğini belirterek tebellüğ etmediği, yükümlü şirkete mal satan (A) Limited sirkelinin mal aldığı (A) Makine ve Tarım Aletleri San. ve Tic. A.Ş. (Ö) Dokuma Ürünleri ithalat ihracat Tic. ve San. A.Ş. (V) Tarım Ürünleri Ticaret ve Sanayi Ltd. Şti. ve (K) Exportlmport (S.K.) nezdinde yapılan karşıt incelemelerde ise, söz konusu şirketlerin ve şahsın, tespit edilen adreslerinde bulunamadığı, bu adreslerde başka şirketlerin veya şahısların faaliyet gösterdiği, borsaya tescil esnasında verdikleri Vergi Dairesi makbuzları da dahil olmak üzere düzenledikleri faturaların tümünün sahte olduğu, dönem başı stoklarında ve dönem içi alışlarında bakliyat ve kırmızı mercimek alımları olmadığı halde (A) Limited Şirketine bu malların satıldığına ilişkin fatura düzenlendiği anlaşılmaktadır. Bu durumda yükümlü şirketin gerçekte müstahsilden aldığı zirai ürünleri müstahsil makbuzu düzenleyerek vergi tevkifatında bulunmamak için yukarıda adı geçen şirketten aldığı sahte faturalarla kayıtlarına intikal ettirdiği anlaşıldığından mahkemece somut bir tespit bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın terkin edilmesinde yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile içel Birinci Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.