Danıştay Dördüncü Daire

Dönem beyannamesinde mahsubu gereken bazı aylara ait ödenen geçici verginin unutularak mahsup edilmemesi, VUK'un 117/2 maddesi kapsamında açık bir vergi hatası olduğundan, düzeltme yolu île mahsubun yapılması gerekirken GVK'nın mükerrer 120. maddesine göre düzeltme ve şikayet yolu ile düzeltme istemlerinin reddi yerinde değildir. İstemin Özeti: 1990 takvim yılı kurumlar vergisi beyannamesinde 1991 Ocak ve Şubat aylarında ödediği geçici vergiyi sehven mahsup etmeyen davacı kurumun yaptığı düzeltme ve şikayet başvurusunun reddine dair Maliye Bakanlığı'nın 1.3.1993 Günlü ve 13049 Sayılı yazısı ile tesis edilen işlemin iptali isteminden ibarettir. Karar: 1991 Ocak ve Şubat aylarında ödediği geçici vergiyi 1991 takvim yılı kurumlar vergisi beyannamesinde mahsup etmeyi unutan davacı kurumun yaptığı düzeltme ve şikayet başvurusunun reddine dair Maliye Bakanlığı işlemi, davanın konusunu oluşturmaktadır. 2575 Sayılı Danıştay Kanunu'nun 24. maddesinin J bendinde, Vergi Usul Kanunu gereğince şikayet yoluyla vergi düzeltme taleplerinin reddine ilişkin işlemlere karşı açılacak iptal ve tam yargı davalarının ilk derece mahkemesi olarak Danıştay'da görüleceği hükme bağlanmıştır. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 'Vergi Hatalarım Düzeltme' başlıklı bölümünde yer alan 116. maddesinde 'vergi hatası, vergiye ilişkin hesaplarda veya vergilendirmede yapılan hatalar yüzünden haksız yere fazla veya eksik vergi istenmesi veya alınması' olarak tanımlanmış, 117. maddenin 2 numaralı bendinde vergi miktarında hatalar 'vergi nispet ve tarifelerinin yanlış uygulanması, mahsupların yapılmamış veya yanlış yapılmış olması, birinci bentte yazılı vesikalarda verginin eksik veya fazla hesaplanmış veya gösterilmiş olmasıdır.' şeklinde açıklanmıştır. 5422 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 3505 Sayılı Kanunla değişik mükerrer 40. maddesiyle kurumlar vergisi mükelleflerinin cari vergilendirme döneminin kurumlar vergisine mahsup edilmek üzere Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesinde belirtilen esaslara göre geçici . vergi ödeyecekleri açıklanmış, Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesinde ise, bir önceki takvim yılında tahakkuk eden geçici verginin, yıllık beyanname üzerinden hesaplanan gelir vergisinden mahsup edileceği, mahsup edilemeyen tutarın içinde bulunulan yıla ilişkin olarak ödenecek geçici vergiye, artan kısmın diğer vergi borçları na mahsup edileceği ve mahsuplara rağmen kalan geçici vergi tutarının bulunması halinde bu tutarın mükellefin o yılın sonuna kadar yazılı olarak talep etmesi halinde kendisine red ve iade edileceği belirtilmiştir. Yukarıda açıklanan kanun hükümlerinden, çeşitli mahsuplara rağmen artan geçici verginin bulunması halinde mükellefin yıl sonuna kadar başvurması halinde kendisine red ve iade edileceği, ancak mahsup için belli bir sürenin bulunmadığı anlaşılmaktadır. Olayda, davacı kurum oı 991 Ocak ve Şubat aylarında ödediği 1.277.197.004 lira tutarındaki geçici vergiyi 1990 takvim yılı kurumlar vergisi beyannamesinde mahsup etmeyi unutmuş, bilahare 28.4.1992 tarihinde söz konusu tutarın ödenmeyen 1990 yılı kurumlar vergisi 3. taksit borcuna mahsubu için düzeltme talep etmiş, bu talebin reddi üzerine Maliye Bakanlığına şikayet yoluyla başvurmuştur. Davalı Bakanlıkça şikayet başvurusu Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddedeki sürenin geçmesi sebebiyle reddedilmiştir. Oysa olayda iade için bir başvuru söz konusu olmayıp, ihtilaf, dönem beyannamesinde mahsubu gereken geçici verginin unutularak mahsup edilmemesinden kaynaklanmaktadır. Bu husus Vergi Usul Kanunu'nun 117. maddesinin 2 numaralı bendi kapsamında açık bir vergi hatası niteliğinde olduğundan, düzeltme yapılarak bu tutarın vergi borçlarına mahsubu gerekirken, düzeltme talebinin reddi yolunda tesis edilen işlemde isabet görülmemiştir. Bu nedenle, Maliye Bakanlığı'nın 1.3.1993 Günlü ve 13049 Sayılı işlemin iptaline, 143.400 lira yargılama gideri i!e Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 500.000.TL avukatlık ücretinin davalı idareden alınıp davacıya verilmesine oybirliğiyle karar verildi.