Danıştay Dördüncü Daire

213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30/2. maddesine göre tarhiyat yapılabilmesi için madde hükmünde öngörülen anlamda re'sen takdir sebebinin bulunması gerekir. İstemin Özeti: 1990/1, 2, 3, 4. aylarına ait muhtasar beyannamede eksik beyanda bulunan davacı adına re'sen takdir yoluyla gelir (stopaj) vergisi salınmış, kaçakçılık cezası kesilmiştir. Vergi Mahkemesi kararıyla; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30/2. maddesine göre tarhiyat yapılabilmesi için takdir komisyonları tarafından mükelleflere 15 günden az olmamak üzere verilecek bir sürede defter ve belgelerinin istenmesi ve yapılacak inceleme raporuna göre matrah takdir edilmesinin zorunlu olduğu, olayda takdir komisyonunca bu yasal şarta uyulmadan genel ifadelerle matrah takdirinin yemde olmadığı gerekçesiyle vergi ve cezanın kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, davacı adına yapılan cezalı tarhiyatın yerinde olduğunu ileri sürmekte ve kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Uyuşmazlık, asansör bakım ve onarım işiyle uğraşan davacının, ilgili döneme ilişkin olarak süresinde verdiği muhtasar beyannamede çalıştırdığı işçi sayışı ve ödediği ücretlerin eksik beyan edildiği hususunun düzenlenen toplu yoklama tutanağı ile belirlendiğinden bahisle 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. maddesinin 2. bendi uyarınca re'sen takdir yoluyla yapılan cezalı tarhiyata ilişkin bulunmaktadır. Davacı ihtilaflı döneme ilişkin muhtasar beyannameyi vermesine rağmen mahiyeti anlaşılamayan toplu yoklama tutanağına istinaden 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30/2. maddesi uyarınca takdire gidilmiş ise de ortada anılan madde hükmünde öngörüldüğü anlamda re'sen takdir sebebi bulunmadığı anlaşılmıştır. Bu sebeple ileri sürülen iddialar yerinde olmayıp, tarhiyatı terkin eden mahkeme kararı sonucu itibarıyla yerindedir. Açıklanan nedenle, temyiz isteminin reddine karar verildi.