T.C.
DANIŞTAY
VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU
o EMLAK VERGİSİ (Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yasasına Tabi Taşınmazlar)
o EMLAK VERGİSİ BAĞIŞIKLIĞI (Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Yasasına Tabi Taşınmazlar)
1319
2863
Özet : Kültür ve tabiat varlıklarını koruma yasasına tabi taşınmazlar emlak vergisinden bağışık olduğu hakkında.
İstemin Özeti: ...`de bulunan ... Medresesinin 1/2 payına sahip olan yükümlü, bu taşınmaz nedeniyle ödenen 1988 yılının emlak vergisi ikinci taksidi ve 1989 yılı emlak vergisinin şikayet yoluyla iadesini Maliye Bakanlığı`ndan istemiştir.
İstem, Maliye ve Gümrük Bakanlığı`nın 18.2.1992 gününde duyurulan işlemiyle reddedilmiştir. Bu duyuruyu yapan Belediye Başkanlığı üst yazısında işlemlerinin doğru olduğu yolunda bir ifadeye de yer vermiştir.
Dosyadaki belgelerden, vergiyi tarh eden ... Belediyesine karşı açılan davanın Vergi Mahkemesince süre aşımı noktasından reddedildiği ve karar üzerine vergilerin ödendiği anlaşılmaktadır.
Tahsil edilen vergilerin şikayet yoluyla düzeltilmesi Maliye Bakanlığı`ndan istenmiş, Belediye tarafından yapılan işlemde yasaya aykırılık görülmediği yolundaki Bakanlık yazısı, ... Belediye Başkanlığı`nın 12.2.1992 günlü üst yazısı ekinde yükümlüye duyurulmuştur.
Yükümlü Maliye Bakanlığı ve ... Belediye Başkanlığı`nın husumetiyle dava açmıştır. Davayı inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi K:1993/493 sayılı Kararında Maliye Bakanlığını husumetten çıkarmış ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu`nun 21. maddesinin üçüncü fıkrasında hangi parsellerin vergiden bağışık tutulacağının düzenlendiği, maddedeki "her tür"lü vergi, resim ve harç" deyiminin emlak vergisini de kapsayacağı, Tapu Sicil Müdürlüğü yazısından taşınmazın tapu kaydına 2863 sayılı Yasanın 21 inci maddesinde öngörülen, korunması gerekli kültür varlığı olduğu şerhi konulduğunun anlaşıldığı, Emlak Vergisine tabi tutulmaması gereken taşınmazdan dolayı tahsil olunan vergilerin 213 sayılı Yasa hükümlerine göre terkini ve iadesi gerektiği sonucuna vararak Belediye Başkanlığı`nın 12.2.1992 günlü işleminin iptaline, faiz isteminin reddine karar vermiştir.
Karar Belediye Başkanlığı`nca temyiz edilmektedir.
Savunmanın Özeti: İstemin reddi savunulmuştur.
Tetkik Hakimi: S.K.
Danıştay Savcısı G.M.`nin Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu`nun 49 uncu maddesinin 1 inci fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Danıştay Dokuzuncu Dairesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddiyle daire kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
Türk Milleti Adına Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, Kıdemli Tetkik Hakimi S.K.`nın yazılı ve sözlü açıklamalarından sonra dosya incelenerek gereği görüşüldü: Tahsil edilen Emlak Vergisinin düzeltme yoluyla geri verilemeyeceği yolundaki işlemi, 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu`nun 21 inci maddesinde yazılı bağışıklık kuralına dayanarak iptal eden Danıştay Dokuzuncu Daire kararı temyiz edilmiştir.
Temyiz eden Belediye Başkanlığı Emlak Vergisi Kanunu`nun 22 nci maddesi karşısında başka yasalarda öngörülen muafiyet ve istisna hükümlerinin emlak vergisi yönünden uygulanamayacağını, işyeri olarak kullanıldığı belgelenen taşınmazın tapu kayıtlarına korunması gerekli kültür varlığı kaydı konulsa da kısıtlılık hükümlerine tabi olamayacağını ileri sürmüştür.
Danıştay İçtihatları Birleştirıne Kurulu 2863 sayılı Yasanın 21. maddesinde yazılı bağışıklık kuralına benzeyen bir kural olan ve 4792 sayılı Sosyal Sigortalar Kurumu Kanunu`nun 24 üncü maddesinin, Emlak Vergisi Kanunu`nun 22. maddesinde yapılan düzenleme karşısındaki durumunu 11.2.1988 günlü ve E:1987/3, K:1988/1 sayılı Kararında tartışmış ve Emlak Vergisi Kanunu`nun 22 nci maddesinin yasa yapıcıya, emlak vergisi ile ilgili muafiyet ve istisna hükümlerini nasıl düzenlemesi gerektiğini belirten nitelik taşıdığı, yasa yapıcının Anayasanın buyurucu bir kuralına dayanmaksızın özgür iradesiyle yaptığı bu kuralı sonradan değiştirip, kaldırabileceği, nitekim Emlak Vergisi Kanunu`nun yürürlüğe konulmasından çok sonra yapılan 2954, 2960 sayılı Yasalarda da emlak vergisi bağışıklığı öngörüldüğü, 4792 sayılı Yasanın 24. maddesindeki "...her türlü vergi, resim ve harçtan muaftır." hükmünün, emlak vergisini de kapsayacağı sonucuna ulaşmıştır.
2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu`nun 21. maddesinde yazılı kuralın da başka türlü anlaşılmasına olanak bulunmamaktadır.
Bağışıklığın söz konusu olduğu durumlarda kısıtlılığın tartışılmasına gerek bulunmadığından, temyiz olunan kararda yasaya aykırılık görülmemiştir.
Bu nedenle temyiz isteminin reddine, 11.5.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.