Danıştay Üçüncü Daire

Eczacılık ve otelcilik işiyle uğraşan ve otelcilik işinde yatırım indiriminden yararlanan mükellefin eczacılık işi nedeniyle beyan ettiği gelirin Hayat Standardı Esası gösterge tutarlarının altında kalması halinde, bu gösterge tutarlarına göre yapılacak tarhiyatta otel işletmeciliğinden elde edilen kazanç dikkate alınmaz. İstemin Özeti: Eczacılık ve otel işletmeciliği işi ile iştigal eden davacının 1991 yılma ilişkin olarak ihtirazi kayıtla verdiği beyannamesi üzerinden eczacılık faaliyetine ilişkin olarak hayat standardı esasına göre tahakkuk ettirilen gelir vergisi ile geçici gelir vergisine karşı açılan davayı; 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 116. maddesinde, gerçek usulde gelir vergisine tabi ticarî, ziraî ve meslekî kazanç sahiplerinin beyan ettikleri gelir (zarar beyan edilmesi dahil) hayat standardı göstergelerine göre belirlenen ilavelerin yapılması suretiyle bulunacak tutardan düşük olduğu takdirde bu şekilde tespit edilen tutardan aynı Kanun'un 31. maddesindeki indirimler yapıldıktan sonra kalan miktarın vergi tarhına esas alınacağının hükme bağlandığı, maddeden kişilerin ticarî ve serbest meslek faaliyetleri sonucunda zarar etmiş olmalarının dahi hayat standardı esasına göre tarhiyat yapılmasına engel teşkil etmediği olayda, davacının eczacılık faaliyetinden hayat standardının altında kazanç beyanında bulunulduğu, davacı tarafından otel işletmeciliği işinden dolayı teşvikten yararlanıldığı, dolayısıyla vergiye tabi tutulmaması gerektiği, bu işten elde ettiği kazancında eczacılık işinden elde ettiği kazancın birleştirilmesi halinde hayat standardının üzerinde kazanç beyanında bulunulduğu iddia edilmekte ise de, otel işletmeciliği işinden elde ettiği kazancın hayat standardı esasına göre yapılan tarhiyatta dikkate alınamıyacağı gerekçesiyle hayat standardı esasına göre yapılan tarhiyatta ........... Vergi Mahkemesinin 9.11.1992 Gün ve E: 1992/369, K: 1992/843 Sayılı kararının; yatırım indirimi sıfırlanana kadar vergi ödememesi gerektiği ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Dayandığı hukukî ve kanunî nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan ......... Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulması sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına, oybirliğiyle karar verildi.