Danıştay Üçüncü Daire

İsletmenin aktifinde kayıtlı otomobilin özel işlerde kullanıldığı tespit edilmedikçe, araç için yapılan giderlerin tamamı dönem matrahından indirilebilir. 'İstemin Özeti: Özel dershane işletmeciliği işi ile iştigal eden şirketin 1989 takvim yılma ilişkin defter ve belgelerinin incelenmesi sonucunda bulunan matrah farkı üzerinden ikmalen salınan kurumlar vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı; 5422 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinde safi kurum kazancının tesbitinde, Gelir Vergisi Kanunu'nun ticari kazanç hakkındaki hükümlerinin uygulanacağı, 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinde ise, ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan genel giderlerin işle ilgili ve yapılan işin ehemmiyeti ve genişliği ile mütenasip seyahat giderleri ile işletmeye dahil olup işte kullanılan taşıtların giderleri (bu taşıtların aynı zamanda zati veya ailevi ihtiyaçları içinde kullanılması halinde giderlerin yarısı)nın safi kazancının tesbitinde indirilebileceğinin hükme bağlandığı, 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinde de, vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, 134. maddesinde, vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tesbit etmek ve sağlamak olarak tarif edildiği, olayda inceleme elemanınca bir kısım yemek giderlerinin kabul edilip bir kısminin kabul edilememesinin nedeninin anlaşılamadığı öte yandan, işletmenin aktifinde kayıtlı 1976 model Renault marka otomobil için yapılan benzin, tamirat ve yedek parça giderlerinin aracın özel işlerde kullanıldığı yolunda yapılmış herhangi bir tesbit bulunmaması nedeniyle yapılan masrafın yansının dönem matrahına eklenmesininde yerinde olmadığı gerekçesiyle kabul ederek tarhiyatı terkin eden ......... vergi Mahkemesinin 3.2.1993 Gün ve E: 1992^287, K: 1993/49 Sayılı kararının, inceleme raporuna istinaden belirlenen matrah farkı üzerinden yapılan tarhiyatın yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Dayandığı hukukî ve kanunî nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan......... VergiMahkemesinin 3.2.1993 Gün ve E: 1992/287, K: 1993/49 Sayılı kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasın! sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına oybirliğiyle karar verildi.