T.C.
DANIŞTAY
VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU
o DANIŞTAY İLK DERECE MAHKEMESİ (Danıştay Vergi Dava Daireleri Kararına Uyulması)
o EMLAK VERGİSİNİN İADESİ
4792
Özet : Danıştayın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davaların temyizen incelenmesi üzerine danıştay vergi dava daireleri genel kurulu tarafından verilen kararına uyulması zorunlu olduğu hakkında.
İstemin Özeti: Maliki bulunduğu taşınmazlar nedeniyle 1986 yılı için ödediği emlak vergisinin İadesi istemiyle kurum tarafından yapılan düzeltme ve şikayet başvurusu reddedilmiştir.
Bu işlemin iptali dileğiyle açılan davada Danıştay Dokuzuncu Dairesi K: 1990/2510 sayılı kararıyla; Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun 5.05.1988 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan K: 1988/1 sayılı kararıyla kuruma ait taşınmazların emlak vergisi ile bağlı harçtan muaf olduğunun kabul edildiği gerekçesiyle işlemin iptaline, uyuşmazlık konusu verginin terkiniyle davacıya ret ve iadesine karar vermiştir.
Kararın belediye başkanlığı tarafından temyiz edilmesi üzerine Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu K: 1991/85 sayılı Kararıyla; konu ile ilgili çelişkili kararlar verilmesi ve bu çelişkinin Danıştay İçtihatları Birleştirme Kurulunun K: 1988/1 sayılı kararıyla giderilmesinin, 4792 sayılı Sosyal Sigortalar Kurumu Kanunu`nun 24 üncü maddesinde yazılı kuralın, kuruma ait taşınmazların emlak vergisinden bağışık tutulması yolunda yeterli açıklıkta olmadığını gösterdiği, bu nedenle Vergi Usul Kanunu`nun 118 inci maddesinde yazılı vergilendirme hatasından söz edilemeyeceğinden, taraflar arasında düzeltme ve şikayet başvurusuna konu yapılamayacak bir uyuşmazlık bulunduğu gerekçesiyle Danıştay Dokuzuncu Daire Kararını bozmuştur.
Bozma kararına uyan Danıştay Dokuzuncu Dairesi, K: 1992/2246 sayılı kararıyla davayı reddetmiştir.
Karar kurum tarafından, dava konusu işlemin iptali gerektiği ve kararda davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan avukatlık asgari ücret tarifesine göre davalı idare lehine fazla vekalet ücretine hükmolunduğu iddialarıyla temyiz edilmiştir.
Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.
Danıştay Tetkik Hakimi: A. Ö.
Danıştay Savcısı: Y. E.
Düşüncesi: İleri sürülen bozma nedenleri, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu`nun 49 uncu maddesinin 1 numaralı bendinde öngörülen nedenlerden hiçbirisine girmediğinden, temyiz isteğinin reddi ile hukuka ve usul hükümlerine uygun bulunan, Danıştay Dokuzuncu Daire kararının onanması gerekeceği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, Tetkik Hakimi A.Ö.`ın yazılı ve sözlü açıklamalarından sonra dosyadaki belgeler incelenerek gereği görüşüldü:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu`nun 49 ncu maddesinin 1 inci fıkrasında, temyiz incelemesi sonunda, görev ve yetki dışında blr işe bakılmış olması, hukuka aykırı karar verilmesi ve usul hükümlerine uyulmamış olması hallerinde Danıştayca kararın bozulacağı, aynı maddeye 3622 sayılı Kanun`la eklenen 6 ncı fıkrasında ise; Danıştay`ın ilk derece mahkemesi olarak gördüğü davaların temyizen incelenmesinde, ilk derece yargı yerinin bozma kararına uymayarak önceki kararında ısrar etmesine olanak sağlayan 4 üncü fıkra hükmünün uygulanmayacağı açıklanmıştır.
Bu nedenle, Danıştay`ın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davaların temyizen incelenmesi üzerine Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu tarafından verilen kararlara uyulması zorunludur. Dolayısıyla, bozma kararı üzerine verilen kararların, bozma esaslarına uygunluk açısından temyizen incelenmesi gerekir. Dosyanın incelenmesinden temyiz istemine konu yapılan kararın bozma esaslarına uygun olduğu ve başkaca bozma sebebi bulunmadığı anlaşılmıştır.
Ancak, 16 Mayıs 1987 tarihli ve 19462 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve davanın açıldığı 26.1.1989 tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin incelenmesinden, temyize konu kararda davalı idare lehine fazla vekalet ücretine hükmolunduğu anlaşılmaktadır.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine, 2577 sayılı Kanun`un 49 uncu maddesinin 3622 sayılı Kanun ile değişik 2 nci fıkrasına göre davanın açıldığı tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgarl Ücret Tarifesinin 4 üncü maddesi de dikkate alınarak temyize konu Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 20.10.1992 gün ve E: 1992/237; K: 1992/2246 sayılı Kararında davalı idare lehine hükmolunan 200.000.- liralık vekalet ücretinin 50.000.-lira olarak düzeltilmesi suretiyle kararın onanmasına 24.9.1993 tarhinde oybirliği ile karar verildi.