Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu

İşletmenin aktifine kayıtlı olmayan binek araçları için yapılan akaryakıt giderleri gayri safi kurum kazancından indirilemez. İstemin Özeti: inşaat ve mühendislik faaliyeti ile uğraşan limited şirket 1984 yılında işletmenin aktifinde kayıtlı olmayan ve giderleri kurum tarafından karşılanmak üzere üçüncü kişilerden sağlanan iki taşıt için yaptığı akaryakıt giderlerim, işletmenin aktifinde kayıtlı olan taşıt için yapılmış göstermiştir. Yükümlü şirketin 1984 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu başka farklar yanında bu işlem de eleştiri konusu yapılmış ve işletmenin aktifine kayıtlı olmayan taşıtlara ait giderlerin dönem kazancından indirilmesinin mümkün olmadığı, akaryakıt giderinden aktife kayıtlı olmayan iki taşıta isabet eden 857.496. liralık kısmın kanunen kabul edilmeyen gider olarak dönem kazancına ilavesi gerektiği görüşüyle kaçakçılık cezalı kurumlar vergisi salınmıştır. Bu tarhiyata karşı açılan davada......... Vergi Mahkemesi K:1987/1095 Sayılı kararıyla tarhiyatı kaldırmıştır. Bu kararın vergi dairesi müdürlüğü tarafından temyiz edilmesi üzerine Danıştay dördüncü Dairesi K:1991/818 Sayılı kararıyla; Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin yollamada bulunduğu Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinin olay tarihinde yürürlükte bulunan değişik 5'inci bendinde, safi kazancın tespitinde, işletmeye dahil olup sadece işte kullanılan taşıtların amor tismanları ile giderlerinin tamamının indirilmesinin mümkün olduğu belirtildiğinden, limited şirketin aktifinde kayıtlı olmayan iki adet taşıt için yaptığı akaryakıt giderinin matrah farkı olarak kabul edilmemesinde isabet görülmediği, diğer matrah kalemleri için öne sürülen temyiz nedenlerinin ise yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda olmadığı, gerekçesiyle temyiz istemini kısmen kabul ederek, akaryakıt giderleri yönünden yeniden karar verilmek üzere vergi mahkemesi kararını bozmuştur. Bozma kararına uymayan .......'.. Vergi Mahkemesi K: 1991/910 Sayılı kararıyla; değişik yerlerde taahhüt işleri bulunan yükümlü, işlerini nakliye faaliyeti olmadan yürütemeyeceğinden, olayda sözü edilen akaryakıt giderlerinin taşıt gideri değil iş ile ilgili nakliye gideri kabul edilmesinin Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinin lafzına ve ruhuna uygun olacağı, akaryakıt alımlarından bir kısminin aktifte kayıtlı olmayan iki otomobile ait olduğunun şirket temsilcisinin ifadesi ile tespit edildiği, otomobillerden her birine ne kadar akaryakıt gideri isabet ettiği yolunda somut bir tespit yapılmadığı, üç ayrı yerde faaliyet gösteren kurumun, bu otomobillere ait benzin giderlerinin işle ilgili olmadığına ilişkin bir tespit de bulunmadığından bu giderlerin işle ilgili olduğunun kabulü gerektiği, bu nedenle, matraha konu akaryakıt giderinin, işin icabı olarak yapılması gerekli taşıma gideri sayılarak genel gider olarak nitelendirilip gayrisafi kardan düşülmesinin yerinde olduğu, işletmeye dahil olup işte kullanılan taşıtların giderlerin! kabul eden kanun koyucunun işle ilgili olmayan masrafların gider yazılmasını engellemeyi amaçladığı olayda ise uyuşmazlık konusu giderlerin işle ilgili olduğu anlaşıldığından, bu giderlerin Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinin 5. bendinin lafzına uygun bir taşıt giderilmiş gibi düşünülmesinin gerçek ve safi kazancın vergilendirilmesi prensibine ters düşeceği, gerekçesiyle ilk kararında ısrar etmiştir. Israr kararı, vergi dairesi müdürlüğü tarafından temyiz edilmiştir. Karar: Tarhiyatın; işletmenin aktifinde kayıtlı olmayan ve akaryakıt giderleri kurum tarafından karşılanmak koşuluyla üçüncü kişilerden sağlanan binek araçları için yapılan akaryakıt giderlerinin, kurum kazancından indirilmesi kabul edilmeyerek yapılan kısmım kaldıran vergi mahkemesi ısrar kararı temyiz edilmiştir. 5422 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin gönderme yaptığı 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinin 1. bendinde, ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan genel giderlerin, aynı maddenin olay tarihinde yürürlükte bulunan 2361 Sayılı Kanunla değişik 5. bendinde ise işletmeye dahil olup sadece işte kullanılan taşıtların giderlerinin, gayrisafi kazançtan indirilmesine olanak sağlanmıştır. Akaryakıt giderleri dönem kazancından indirilen iki taşıt, inşaat işinin yürütülmesi için gerekli faaliyetler olan inşaat malzemesi, yük veya işçi taşımak ve benzeri işler için kullanılabilecek özellikle taşıtlar olmayıp binek taşıtları olduğundan, bu taşıtlar için yapıldığı belirtilen giderler ticari kazancın elde edilmesi ve idamesi için yapılması zorunlu giderler olarak kabul edilemez. Gelir Vergisi Kanunu'nun 40. maddesinin 5. bendine dayanılarak taşıt giderlerinin gayrisafi kazançtan indirilebilmesi için ise taşıtların hem işletmenin aktifinde kayıtlı olması hem de sadece işte kullanılması gerektiğinden, işletmenin aktifinde kayıtlı olmadığı ihtilafsız olan taşıtlara ait akaryakıt giderlerin anılan hükme göre de gayri safi kazançtan indirilmesi mümkün değildir. Bu nedenle, tarhiyatın ticari kazancın elde edilmesi ve idamesi için yapılması zorunlu giderler kapsamında olmayan ve işletmenin aktifinde kayıtlı olmayan taşıtlar için yapılan akaryakıt giderlerine ilişkin kısmım kaldıran vergi mahkemesi ısrar kararında yasaya uygunluk görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulü île ........ Vergi Mahkemesi, kararının bozulmasına oyçokluğu ile karar verildi.