Danıştay Dördüncü Daire

Haksız ödendiği ileri sürülen gecikme zammının ladesi istemiyle idareye yapılan başvurunun reddedilmiş sayıldığı tarihten itibaren 30 gün içinde açılan davanın incelenmesinde süre aşımı yönünden bir sakınca yoktur. istemin Özeti: Davacı şirketin 1988/3, 4, 5, 6. aylarına ilişkin gelir (stopaj) vergileri ile ilgili olarak aslı gibi addolunup hesaplanan ve ödenen gecikme zamlarının red ve ladesi talebinin reddine ilişkin işlemin iptali istenilmektedir, istanbul 5. Vergi Mahkemesinin 5.5.1992 Günlü ve E:1992/780, K:1992/1090 Sayılı Kararıyla, 4.2.1992 Günlü dilekçe ile, 27.9.1991 gününde ödenen uyuşmazlık konusu gecikme zammının 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun düzeltme hükümlerine göre ret ve iadesi talebinde bulunulduğu cevap verilmemesi üzerine dava açıldığı, 2577 Sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 3622 Sayılı Kanunla değişik 10. ve 11. maddelerinin 10.4.1990 gününde yürürlüğe giren son fıkraları gereğince vergi mahkemelerinde bu maddelerin uygulanma olanağının bulunmadığı, gecikme zammının vergi dairesinden ret ve ladesi talebinde bulunulmasının tahsil tarihinden itibaren 30 Gün olan dava süresini değiştirmediği, olayda fuzulen ödendiği iddia olunan gecikme zammının 27.9.1991 gününde tahsil edildiği, buna göre 4.5.1992 tarihinde açılan davanın süresinde olmadığı gerekçesiyle süreaşımı yönünden davanın reddine karar vermiştir. Davacı şirket, 4.2.1992 Günlü dilekçeye.vergi dairesince bir cevap verilmediğini, dava açma süresinin buna göre hesabedilmesi gerektiğini ileri sürmekte ve kararın bozulmasını istemektedir. Karar: 2577 Sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 10. maddesinin 1. fıkrasında ilgililerin haklarında idari davaya konu olabilecek bir işlem veya eylemin yapılması için idari makamlara başvurabilecekleri; 3622 Sayılı Kanun'la değişik 2. ve 3. fıkralarında da, altmış Gün içinde bir cevap verilmezse isteğin reddedilmiş sayılacağı, ilgililerin altmış günün bittiği tarihten itibaren dava açma süresi içinde konusuna göre, Danışta/a, idare ve vergi mahkemelerine dava açabilecekleri, bu madde hükümlerinin vergi, resim ve harçlarla benzeri mali yükümlülüklerin tarh, tahakkuk ve tahsilinden ve bunların zam ve cezalarından doğan uyuşmazlıklarda uygulanmayacağı öngörülmüştür. Dava konusu edilen gecikme zammı, 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun maddeleri uyarınca hesaplanıp tahsil edildiğinden, anılan maddenin son fıkrasında sözü edilen vergi, resim, harç veya bunlara bağlı zam olarak nitelendirilemez. Bu maddenin sonunda getirilen yasaklayıcı hüküm vergi, resim, harç ve benzeri mali yükümlülüklerin tahsilinden veya bunların zam ve cezalarından doğan uyuşmazlıklara ilişkin olduğundan haksız ödendiği ileri sürülen gecikme zammının iadesi istemiyle idareye yapılan başvurunun reddi yolundaki işle min bu madde hükümleri çerçevesinde idari davaya konu edilmesine bir engel olmaması gerekir. Fazla tahsil edilen gecikme zammının iadesi talebinin reddedilmiş sayıldığı tarihten itibaren 30 gün içinde açılan davanın mahkemece incelenmesinde süreaşımı yönünden bir sakınca bulunmamaktadır. Buna rağmen mahkemenin süreaşımı nedeniyle davanın reddi yönünde verdiği kararda isabet görülmemiştir. Bu nedenle davacı temyiz istemi veçhile istanbul 5. Vergi Mahkemesinin 5.5.1992 Günlü ve E:1992/780, K:1992/1090 Sayılı kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.