Danıştay Dokuzuncu Daire

Randıman hesabından kaynaklanan farka kaçakçılık değil, kusur. cezası uygulanması gerekir. istemin .Özeti: Demir mamulleri üretimi işiyle iştigal eden yükümlü şirketin 1985 yılı defter ve belgeleri üzerinde katma değer vergisi yönünden yapılan inceleme sonucu kesilen özel usulsüzlük cezası ile kaçakçılık cezalı olarak tarh olunan katma değer vergisinin kaldırılması istemi ile açılan davayı, yapılan inceleme sonucunda, fason işçilik gelirinin, işlenmiş demirden kaynaklanan envanter farkının, hurda hadde artığı satış hasılatları olan toplam 138.682.787. liranın defterlere kayıt edilmediğinin tespit edildiği, inceleme raporu ile işletmede imalatta kullanılan yardımcı madde olan fuel oil ile elektrik enerjisinin üretim için çalıştırılan işçi sayışı esas alınarak 1984 yılının 1985 yılma göre mukayesesinin yapılarak fark matrah tespit edildiği, davacı şirket vekilinin, ihtilaflı yılda meydana gelen elektrik kesintisi nedeniyle bir süre üretim yapılamadığı, her iki yılda imalatta kullanılan ham maddelerin farklı olduğu, 1984 Yılında dışarıdaki haddehanelere 1.733.949 kg fason olarak demir çektirildiği halde inceleme elemanınca bu hususun dikkate alınmadığı, tufalı firesinin gözetilmediğini kayıtlara intikal ettirilmeyen hiç bir hurda artığının bulunmadığım, davalı idarenin ise bu hususların tamamen aksini iddia etmekte oldukları, mahkemelerince verilen ara kararı sonucu elektrik idaresinden gelen yazıya göre yapılan elektrik tüketimi ile inceleme elemanınca mukayeseye esas alınan elektrik tüketimi arasında farkın bulunmadığı ve 1985 Yılında yapılan elektrik kesintilerinin inceleme elemanınca dikkate alındığının anlaşıldığı, davacı şirketin 1984 Yılında dışarıdaki haddehanelere fason olarak, 1.733.949 kg demir çektirdiğinin dilekçesi ekinde belgelerden anlaşıldığı, buna göre 1984 yılında elde edilmesi ve mukayeseye esas alınması gereken köşebent ve lama demir miktarının (6.481.431733.949) 4.747.482 kg olduğu, mukayesede bu miktarı esas alınarak inceleme elemanınca belirlenen randıman hesabı yönteminin izlenmesi durumunda imal edilmesi gereken demir miktarının 3.055.872 kg bulunduğu, 1985 yılında 1.820.136 kg köşebent ve lama demir imal edildiğinin beyan edildiği, buna göre kayıt dışı bırakılan demir miktarının (3.055.8721,820.136) 1.235.736 kg olduğu, 1 kg lama veya köşebent demirinin ortalama 55 lira fason fiyatı ile işlendiği ihtilaflı olmadığından (1.235.736 kg x 55. Lira) 67.965.480 liralık hasılatın kayıt ve beyan dışı bırakıldığının kabulü gerektiği, işlenmiş demirin envanter farkından ortaya çıkan hasılat ile hurda hadde artığı satış hasılatlarına yönelik yükümlü iddialarına itibar etmenin mümkün olmadığı, bu itibarla katma değer vergisinin toplam 77.299.432. lira matrah farkı esas alınarak tarh edilmesi, randıman hesaplanmasından kaynaklanması sebebiyle de cezanın kusura dönüştürülmesinin gerektiği, özel usulsüzlük cezası konusunda bir işlem tesis edilmediğinden kaldırılmasının icap ettiği gerekçesiyle kısmen kabul ederek tarhiyatı değişiklikle onayan Denizli Vergi Mahkemesinin 27.5.1987 Gün ve 1987/317 Sayılı Kararının, mükellef tarafından 1984 ve 1985 yıllarında kullanılan ham maddelerin farklı olduğu, 1984 Yılında kütük demir işlendiği, 1985 yılında ise kütük demir île birlikte hurda gemi sacından üretim yapıldığı, kütük demirden üretim yapılmış gibi ortaya konan matrah hesaplamasının yanlış olduğu, fabrikalarında elektrik kesintisinin meydana geldiği dört ay içinde bakım ve onarım çalışmaları yapıldığından bu arada üretimin söz konusu olmadığı, işçilerin 1984 yılında tam ay, 1985 yılında ise sekiz ay çalıştıklarım inceleme sonucu yapılan tespitlerin hatalı olduğu vergi dairesi ise, 1984 Yılında imalata sevk edilen demir miktarının 6.481.431 kg olduğu, bu miktarın içinde fason demir miktarının da bulunduğu, cezanın ise kusura çevrilmesinin hatalı olduğu, inceleme sonucu hasıl olan matrah üzerinden yapılan cezalı katma değer vergisi tarhiyatının yerinde bulunduğu öne sürülerek kendi lehlerine bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz edilen Denizli Vergi' Mahkemesinin 27.5.1987 Gün ve 1987/317 Sayılı Kararında, 2577 Sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından tarafların temyiz istemlerinin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.