Danıştay Dokuzuncu Daire . 

İşletmenin aktifine kayıtlı olmayan özel oto için yapılan masraflar dolayısıyla üstlenilen katma değer vergisi, indirime konu edilmez. İstemin Özeti: Ekim 1985 dönemine ilişkin inceleme raporuna dayanılarak ikmalen salınan kaçakçılık cezalı Katma Değer Vergisine karşı açılan davayı; olayda bir kısım masraf faturalarının gider olarak kabul ’edilmemesi sonucunda bu faturalarda yazılı Katma Değer Vergilerinin indirilemeyeceği gerekçesiyle ikmalen tarhiyat yapıldığı, inceleme raporu ve eklerinin incelenmesinden şirketin aktifinde kayıtlı olmayan Renault marka özel binek otomobile ait anılan döneme ilişkin masrafların gider olarak kabulü ve bu masraflar dolayısıyla ödenen Katma Değer Vergisinin vergiye tabi işlemler dolayısıyla hesaplanan Katma Değer Vergisinden indirilmesinin mümkün olmadığı, bu itibarla söz konusu özel otomobille ilgili masraf dolayısıyla ödenen ve davacı şirketçe indirilecek Katma Değer Vergisi olarak beyan edilen 84.952. lira Katma Değer Vergisinin ikmalen ve kaçakçılık cezalı olarak tarhedilmesinde hukuka aykırılık görülmediği, diğer taraftan hafriyat faturasının ise, faturayı düzenleyenin adresinde bulunamamış olmasında davacıya kusur atfı mümkün olmadığından 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ile öngörülen biçimde düzenlendiği sürece ispat edici belge olarak kabulünün zorunlu olduğu, gerçeği yansıtmadığı yolunda başka herhangi bir tespitin de olmaması karşısında kazancın tespiti sırasında gider olarak kabulü ve muhteviyatı 3.002.000.TL Katma Değer Vergisinin hesaplanan Katma Değer Vergisinden indirilmesinde yasal isabetsizlik olmadığı gerekçesiyle kısmen kabul ederek dava konusu kaçakçılık cezalı Katma Değer Vergisinin 84.952. liralık kısmım tasdik, 3.002.000. liralık kısmım terkin eden ....... Vergi Mahkemesinin 9.11.1989 gün ve 1989/494 sayılı kararının; olayda söz konusu faturayı düzenleyen şahsın adresinde bulunamadığının inceme elemanınca yapılan karşıt inceleme neticesinde tespit edildiği, bu durumda anılan faturanın gerçeği yansıtmadığı ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz edilen ....... Vergi Mahkemesinin 9.11.1989 gün ve 1989/494 sayılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddecinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına, oybirliği ile karar verildi.