Danıştay Üçüncü Daire 

İşini terk ettikten ve kullanmak mecburiyetinde olduğu vesikaları Vergi Dairesi Müdürlüğü'ne iptal ettirdikten sonra satış faturası ile mal satışı yapılması re'sen kaçakçılık cezalı vergi tarhiyatına konu olabilir. Uyuşmazlık, seyyar ipekli kumaş ticareti ile iştigal eden davacının bu işini 31.3.1989 tarihinde terk ettikten ve kullanmak mecburiyetinde olduğu elindeki mevcut vesikalarım da Vergi Dairesi Müdürlüğü'ne iptal ettirdikten sonra İstanbul'daki bir mükellefe 3.11.1989 gün ve 33 sayılı satış faturası ile 8000 metre polyester kumaşı 30.000.000 liraya sattığının tespit edilmesi sonucunda bir cilt fatura ile (elli adet) aynı miktarda satış yaptığı kabul edilmek suretiyle her bir faturanın %10 karla tanzim edildiği gerekçesiyle belirlenen matrah farkı üzerinden re'sen salınan gelir vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına ilişkin bulunmaktadır. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. maddesinin 3.fıkrasında; bu Kanuna göre tutulması mecburi olan defterlerin hepsi veya bir kısminin tutulmamış veya tasdik ettirilmemiş olması veya vergi incelemesi yapmakla yetkili olanlara herhangi bir sebeple ibraz edilmemesi, yine aynı maddenin 6. fıkrasında ise, tutulması zorunlu olan defterlerin veya verilen beyannamelerin gerçek durumu yansıtmadığına dair delillerin bulunması durumunda vergi matrahının re'sen takdir edileceği hükme bağlanmıştır. Diğer taraftan, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun "vergi incelemeleri" başlığım taşıyan 134 ve müteakip maddelerinin birlikte incelenmesinden vergi incelemesinin amacının ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tesbit etmek ve sağlamak olduğu belirtilerek gerçek durumun vergilemeye esas alınacağı ve incelemenin bu amacı sağlamaya yönelik olduğu ifade edilmiştir. Aynı Kanunun 2365 sayılı Kanunla değişik 3. maddesinde de, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin vergiye esas olacağı açıklandıktan sonra, iktisadî ticarî ve teknik icaplara uymayan ve olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarata ait olduğu belirtilmiştir. Dava dosyasının incelenmesinden: seyyar kumaş ticareti ile iştigal eden davacının 1989 takvim yılma ait hesaplarının incelenmesi sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporu ile davacının işinin 31.3. 1989 tarihinde terk etmesinden sonra 3.11.1989 tarih ve 33 no'lu satış faturası ile Y.Y. ....... adresindeki müşteriye 33.000.000 liralık 8.11.1989 tarih ve 35 sayılı satış faturası ile X Ltd.Şirketi adresindeki müşteriye 20.790.000 liralık kumaş sattığı, bu satışlardan dolayı katma değer vergisi beyannamesini 6.3.1990 tarihinde pişmanlık dilekçesi ekinde Vergi Dairesi Müdürlüğüne verdiği, defter ve belgelerinin yandığı gerekçesiyle incelemeye ibraz edilmemesi üzerine de inceleme elemanınca faturalarda tasdik mühürü bulunan Bursa 4. Noterliğince yapılan yazışmada noterlikçe bu şahsa 19851989 takvim yılında fatura tasdik edilmediğinin bildirilmesi üzerine 3.11.1989 tarihinde düzenlenen 33 sayılı satış faturası esas alınarak davacının "fatura %10 karla tanzim edilmiştir" şeklindeki cevabı göz önünde bulundurularak bir cilt fatura kullanıldığı, her bir faturanın da aynı miktarda tanzim edildiği kabul edilmek suretiyle matrah tesbiti cihetine gidildiği anlaşılmaktadır. Bu durumda bir cilt faturadan 35'incisinin düzenlenmiş olması elli tanesinin düzenlendiği anlamına gelmez ise de, ancak geriye doğru 34 tanesinin düzenlendiğinin kabul edilmesini gerektirir. Dolayısıyla 35 adet fatura düzenlendiği anlaşılan davacının bu cildin tamamım kullanmadığına ilişkin iddiasının ispat külfeti yukarıda yer alan Kanun hükümleri uyarınca kendisine düşeceğinden aksi yolda verilen mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.