T.C.
DANIŞTAY
VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU
o DÜZELTME (Damga Vergisinin Maktu Ya Da Nisbi Olması Düzeltme İstemine Konu Edilmesi)
o DAMGA VERGİSİNİN DÜZELTME TALEBİ
488
Özet : Kurumun ihtahalatına aracılık eden bankalara verdiği beyanname üzerinden alınarak damga vergisinin maktu ya da nispi olması düzeltme istemine konu edilebileceği hakkında.
İstemin Özeti: Kurumun ithalatına aracılık eden bankalara verdiği beyanname üzerinden maktu damga vergisi alınması gerekirken, tahsil edilen nisbi damga vergisinin ret ve iadesi istemiyle yaptığı düzeltme ve şikayet başvurusunun reddine ilişkin işleme karşı dava açılmıştır.
Danıştay Dokuzuncu Dairesi K:1991/2743 sayılı Kararıyla; Danıştay Kanunu'nun 24 üncü maddesinin 1/j bendine göre Danıştay'da dava açılabilmesi için vergilendirmede, Vergi Usul Kanunu'nun 116, 117 ve 118 inci maddelerinde yazılı hatalardan birinin bulunması gerektiği, Damga Vergisi Kanununa ekli (I) sayılı Tablonun IV. Kısmı ve Kanunun 10 uncu maddesine göre, bankalara verilen beyannamelerin maktu damga vergisine tabi tutulması yolundaki iddianın anılan maddelerde yazılı hatalara dayanmadığı, uyuşmazlığın Vergi Mahkemelerinde çözümlenecek nitelik taşıdığı, gerekçesiyle davayı reddetmiştir.
Kurum, söz konusu kararın, temyiz yoluyla incelenerek bozulmasını istemiş, bu istemi sonuçlandıran Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunun K:1992/216 sayılı Kararıyla temyiz olunan kararın dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe ile temyiz istemi reddedilmiştir.
Bu kez kurum, bu son kararın düzeltilmesini istemektedir.
Savunmanın Özeti: İstemin reddi gerektiği savunulmuştur.
Tetkik Hakimi: S.K.
Danıştay Savcısı G.K.'nın Düşüncesi: Karar düzeltilmesi dilekçesinde ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 54 üncü maddesinde yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından istemin reddi gerekeceği düşünülmektedir.
Türk Milleti Adına hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, Kıdemli Tetkik Hakimi S.K.'nın yazılı ve sözlü açıklamalarından sonra dosyadaki belgeler incelenerek gereği görüşüldü: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun "Hesap Hataları" başlıklı 117 nci maddesinin (2) işaretli fıkrasında; vergi nispet ve tarifelerinin yanlış uygulanması, düzeltme istemine konu yapılabilecek vergi hatalarından sayılmıştır.
Kurumun ithalatına aracılık eden bankalara verilen beyanname üzerinden nisbi Damga Vergisi alınması nedeniyle, Damga Vergisi Kanununa bağlı (I) sayılı Tablo uyarınca beyannameler üzerinden maktu vergi alınması gerektiği ileri sürülerek, bu vergiyi aşan kısmın ret ve iadesi istemiyle yapılan düzeltme istemi dayanağını, yukarıda sözü geçen 213 sayılı Yasanın 117 nci maddesinin (2) işaretli fıkrasından almaktadır.
Türk Parasının Kıymetini Koruma Hakkında 28 ve 30 sayılı Kararlar ve Bu Kararlara İlişkin Tebliğler ile Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası İdare Merkezince yayımlanan Genelgelerde şekli ve içeriğine yer verilen "İthalat Muamelelerine Aracılık Eden Bankalara Verilecek beyanname"nin incelenmesinden; bu belgenin, ithalatçı kişi ve kuruluşların yapacakları ithalata ait bilgileri kapsadığı ve sadece bir bildirim niteliği taşıdığı, ilgililerin herhangi bir taahhüdünü içermediği gibi beyannamenin dayandığı kararlar karşısında ithalatçıların herhangi bir taahhütte bulunmalarının da gerekmediği anlaşılmaktadır.
Kurum isteminin reddi yolunda kurulan işleme karşı açılan davanın, bu nedenle ve 2575 sayılı Danıştay Kanunu'nun 24 üncü maddesinin (1/J) bendi uyarınca Danıştay Dokuzuncu Dairesince sonuçlandırılması gerekirken, istemin Vergi Usul Kanunu'nun vergi hatalarını düzenleyen kurallarına ilişkin olmadığı gerekçesiyle reddi yasaya uygun olmamıştır.
Bu nedenle düzeltme isteminin kabulü ve Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunun 5.6.1992 günlü ve E:1992/99, K:1992/216 sayılı kararının kaldırılması ile Danıştay Dokuzuncu Dairesinin 24.9.1991 günlü ve E:1990/2802, K:1991/2743 sayılı kararının bozulmasına, 13.11.1992 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY
X - Dokuzuncu Daire, yükümlü iddialarının vergi hatası konusuna girmediği, bunların vergi mahkemesinde incelenebileceği gerekçesiyle davayı usulden reddetmiştir. Oysa, davacı vergi nispet ve tarifesinin yanlış uygulandığı iddiasıyla düzeltme ve şikayet yolunu izlediğinden davanın Danıştay'da incelenmesi gerekir; Dokuzuncu Daire Kararı, bu nedenle usul yönünden bozulmalıdır.
Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu ise, temyizen yaptığı incelemede işin esasına girerek, davada sözü edilen kağıtların içeriği itibariyle taahütname değil beyanname olduğu görüşüyle, yükümlü iddiasını kabul etmek suretiyle Dokuzuncu Daire kararını bozmuştur. Kurulun esasa girerek verdiği bu karar usule aykırı olduğu gibi, esas itibariyle de, VUK.'nun ilgili hükmüne uygun değildir. VUK.'nun 117 nci maddesinde sayılan "hesap hataları" hiçbir yorum ve hukuki değerlendirmeye gidilmeden yanlış cetvele bakma, yanlış rakam yazma aritmetiğin 4 işleminde yanlışlıklar gibi maddi hatalarıdır. Sözü edilen maddenin 2 nolu fıkrasından çıkarak, Damga Vergisi Kanunu'nun 10 uncu maddesi uyarınca, yükümlüler tarafından imzalanan matbu kağıtların içeriğine göre değerlendirilmesi suretiyle vergi dairesi işleminin yanlışlığı kabul edilse dahi, bu hata, 117 nci maddede sayılan hatalara girmediğinden, Kurulumuzca verilen bozma kararı esas yönünden de isabetli görülemez.
Bu nedenle, Genel Kurulumuzun kararına katılmıyorum.
XX - Kararın düzeltilmesi istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 54 üncü maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirine uymadığından, düzeltme isteminin reddi gerektiği görüşü ile çoğunluk kararına katılmıyoruz.