|
|
Dairesi
Emsal bedelden daha düşük bedelle ortaklıktan şahsi mal varlığına satış suretiyle yapılan aktarmanın, işletmeden çekilme olarak kabul edilmesi ve emsal bedele göre bulunacak farkın matraha eklenmesi gerekir.
|
|
|
Karar No
1992/348
|
|
|
Esas No
1990/2543
|
|
|
Karar Tarihi
31-01-1992
|
|
|
Danıştay Üçüncü Daire
Emsal bedelden daha düşük bedelle ortaklıktan şahsi mal varlığına satış suretiyle yapılan aktarmanın, işletmeden çekilme olarak kabul edilmesi ve emsal bedele göre bulunacak farkın matraha eklenmesi gerekir. Uyuşmazlık; kollektif şirketin kat karşılığı inşa ettiği işyerlerinden bir kısmım ortağına satmış olmasının bu işyerlerinin Gelir Vergisi Kanunu’nun 41. maddesinin 1. fıkrası uyarınca işletmeden çekilme sayılıp sayılmayacağına ilişkin bulunmaktadır. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun ’Gider Kabul Edilmeyen Ödemeler’ başlıklı 41. maddesinin 1. bendinde, teşebbüs sahibi ile eş ve çocukların işletmeden çektikleri paralar ile aynen aldıkları değerlerin gider olarak indirilmesi kabul edilmemiş, parantez içindeki hükümle de aynen alınan değerlerin emsal bedeli ile değerlenerek teşebbüs sahibinin çektiklerine ilave olunacağı hükme bağlanmış bulunmaktadır. , Her ne kadar maddede satıştan söz edilmemişse de kanunların lafzı kadar, ruhu da önemli olduğundan, emsal bedelden daha düşük bedelle ortaklıktan şahsi mal varlığına satış suretiyle yapılan aktarmanın da bu madde kapsamında mütalaası ile emsal bedele göre bulunacak farkın matraha alınması zorunludur. Bu durumda, inceleme elemanınca kollektif şirketin inşa ettiği işyerlerinden bir kısminin ortağına satılmış olmasının da Gelir Vergisi Kanunu’nun 41. maddesinin 1. fıkrası uyarınca işletmeden çekilme olarak kabul edilmesinde kanuna aykırılık görülmemiştir. Ancak, Vergi Usul Kanunu’nun 267. maddesinde emsal bedelin sıra ile ortalama fiyat esası, maliyet bedeli esası ve takdir esasına göre yapılacağı öngörülmüş, ikinci sırada yer alan maliyet bedeli esasına göre, bir malın emsal bedelinin tesbitinde bu malın maliyet bedeli bilinir veya çıkarılması mümkün olursa, bu takdirde mükellefin bu maliyet bedeline toptan satışlar için % 5, perakende satışlar için % 10 ilave etmek suretiyle emsal bedelini bizzat belli edeceği açıklanmıştır. Olayda ise yükümlü şirketin defterlerinde maliyet bedeli kayıtlı olmasına ve bu maliyet bedelinin gerçek olmadığı iddia ve ispat edilememesine rağmen, inceleme elemanınca emlak vergisi değerlemesinde esas alınan arsa birim fiyat ve bina inşaat maliyetinden hareketle yeniden maliyet hesabı yapılıp bulunan maliyet bedeline % 10 ilave edilerek emsal bedel tesbiti ile defterde kayıtlı maliyet bedelinden tenzili suretiyle beyanı gereken dönem kazancının hesaplanmasında kanuna uyarlık görülmemiştir. Açıklanan nedenle temyiz isteminin reddi ile Vergi Mahkemesi kararının onanmasına esasta oybirliğiyle gerekçede oyçokluğuyla karar verildi.
|
|