Danıştay Üçüncü Daire

İnşaat ve taahhüt işlerinde, geçici kabul tarihinden sonra alınan diğer belgelerinin, bu inşaatlarla ilgili olmadığı saptanmadan gider kabul edilmemesinde Kanuna uyarlık bulunmamaktadır. inşaat ve taahhüt işi ile iştigal eden Davacının 1985 takvim yılma ilişkin defter ve belgelerinin incelenmesi sonucunda bu dönemde zararlı olmayıp 2.584.946 lira karlı olduğu, bu zararın ise 1986 takvim yılı kazancından indirilmesinin yerinde olmadığı iddiasıyla adına 1986 takvim yılı için ikmalen salınan gelir vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 44. maddesinin 1. Fıkrasında, inşaat ve onarım işlemde geçici ve kesin kabul usulüne tabi olan:hallerde geçici kabulün yapıldığım gösteren tutanağın düzenlendiği tarihin, diğer hallerde işin fiilen tamamlandığı veya fiilen bırakıldığı tarihin bitim tarihi olarak kabul edileceği, aynı maddenin 2. fıkrasında ise, bitim tarihinden sonra bu işlerle ilgili olarak yapılan giderlerin, her ne nam ile olursa olsun elde edilen hasılatın, bu giderlerin yapıldığı veya hasılatın elde edildiği yılın kar veya zararının tesbitinde dikkate alınacağının hükme bağlandığı, olayda senelere sari iki inşaat işi yapan davacıya lojman inşaatının geçici kabulünün yapıldığı 27.11.1985 tarihinden sonra bazı eksikliklerin ikmal edilmesi için 1.4.1986 tarihine kadar süre verildiğinin inceleme tutanağının 5. maddesiyle tesbitli olduğu, diğer taraftan her iki inşaat işinin geçici kabul tarihinden sonra alınan gider belgelerinin bu inşaatlarla ilgili olmadığı yolunda idarece yaptırış herhangi bir tespit bulunmadığı, hal böyle olunca da, anılan madde hükmü uyarınca bu giderlerin kar zararın tesbitinde dikkate alınmasının gerektiği, ancak bu inşaatlarla ilgili olmadığı yolunda idarece yapılmış herhangi bir tespit bulunmadığı, hal böyle olunca da, anılan madde hükmü uyarınca bu giderlerin kar zararın tesbitinde dikkate alınmasının gerektiği, ancak bu inşaatlarla ilgili olmadığı halde giderlere fuzulen intikal ettirildiği tespit olunan ve taraflarca ihtilafsız bulunan 375.587 liranın giderler arasından çıkarılmasının gerektiği, bu durumda ise davacının 1985 yılı zararının 2.379.767 lira olduğu, bu zararın 1986 takvim yılı karından düşülmesi dürümünde bulunan 848.044 lira matraha nazaran davacının hayat standardına göre daha fazla matrah beyan ettiği gerekçesiyle kabul ederek tarhiyatı terkin eden Vergi Mahkemesi kararının; inceleme raporuna istinaden yapılan tarhiyatın yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.