Danıştay Üçüncü Daire

Taşaronluk mahiyetindeki işin devamlılık teşkil etmeyecek şekilde götürü olarak yapılmasından elde edilen kazancın arızi kazanç olarak vergilendirilmesi gerekir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 2361 sayılı Kanun’un 59. maddesiyle değişik 82. maddesinin 1. fıkrasında, arızi olarak ticari muamelelerin icrasından veya bu nitelikteki muamelelere tavassuttan elde edilen kazançlar arızi kazanç olarak sayılmış olup, bu hükme göre kazancın arıziliğini belirleyen unsur elde edildiği muamelelerin ticari niteliğidir. Olayda, Davacının süt ve süt ürünleri tesisinin inşaatında demir saç nakliyesi ve örgü işlerini belli bir ücret karşılığında o tesisi yaptıran H.B. ile devamlılık ve bağımlılık teşkil etmeyecek şekilde götürü olarak yüklenen davacının açıklanan alt taşaron mahiyetindeki iş ilişkisine girmesindeki amacının ticari olduğu açık bulunmaktadır. Her ne kadar davacı bu ticari ilişkinin küçük esnaf muaflığı kapsamında olduğunu ileri sürmekte ise de; adı geçenin asıl faaliyetinin çiftçilik olması, bu faaliyeti nedeniyle elde ettiği kazancın esnaf muaflığı için uyuşmazlık dönemine ilişkin olarak 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 9. maddesinde belirlenen hadleri aştığının anlaşılmış bulunması karşısında bu iddiası tarhiyatı kusurlandıracak nitelikte bulunmamıştır. Bu durumda, maddi olay ve hukuki durum yanlış nitelendirilerek davacının ücret karşılığında çalıştığı ve 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 64. maddesinin 3. fıkrası uyarınca götürü olarak vergilendirilmesi gerektiği gerekçesiyle tarhiyatı terkin eden Vergi Mahkemesi kararında yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararırım bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.