Danıştay Üçüncü Daire 

Akaryakıt fiyatları devlet tarafından belirlendiğine ve fatura içeriğindeki satış tutarından hareketle miktar ve birim fiyatının hesaplanması her zaman mümkün olduğuna göre, satış faturalarına miktar ve birim fiyatı yazılmaması nedeniyle bu faturaların hiç düzenlenmediği kabul edilerek özel usulsüzlük cezası kesilemez. Davacı kurumun 1989 takvim yılı işlemlerinin incelenmesinde, bir kısım satış faturalarının Vergi Usul Kanunu'nun fatura düzenine ilişkin hükümlerine uygun olarak düzenlenmediğinin tespit edildiği nedeniyle adına kesilen Özel usulsüzlük cezasına karşı açılan davayı; davacı şirketin iş yerinde düzenlenen 1.057.547.675 liralık satış faturalarında, satışı yapılan malın miktarı ile birim satış fiyatının yazılmadığının saptandığı, anılan faturaların alıcıların istemi üzerine düzenlenen faturalar olduğu çekişmesiz bulunduğuna göre sözkonusu satışları davacı şirketin perakende satış vesikası ile belgelemek olanağına sahip olduğu 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 233. maddesi uyarınca perakende satış vesikalarında satışa konu malın miktar ve fiyatı' nin gösterilmesi zorunluluğu getirilmediği, ayrıca akaryakıt fiyatları devlet tarafından belirlendiğinden fatura içeriğindeki satış tutarından hareketle miktar ve birin fiyatı yazılmadığı nedeniyle bu faturaların hiç düzenlenmemiş kabul edilerek kesilen özel usulsüzlük cezasında yasal isabet görülmediği gerekçesiyle kabul ederek özel usulsüzlük cezasını terkin eden Vergi Mahkemesi kararının, vergi inceleme raporuna göre kesilen özel usulsüzlük cezasının kanuni ve yerinde olduğu ileri sürülerek bozulması istemidir. 353. maddenin 1. bendinde, 232., 234., 235. ve 236. maddeler gereğince verilmesi ve alınması icabeden fatura, gider pusulası ve müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzunu vermeyen ve almayanlardan her birine, her fatura, gider pusulası, müstahsil makbuzu ve serbest meslek makbuzu için 5000 liradan aşağı olmamak üzere bu vesikalarda yazılması gereken meblağın yüzde üçü nisbetinde özel usulsüzlük cezası kesileceği hükme bağlanmıştır. 352. maddenin 2. derece usulsüzlükleri belirleyen fıkrasının 7. bendinde ise, vergi beyannameleri, bildirimler, evrak ve vesikaların kanunca belli şekil ve muhteviyatı ve ekleri ile bunlarla ilgili olarak yapılan diğer düzenlemeler ilişkin hükümlere uyulmamış olmasının 2. derece usulsüzlük cezasını gerektirdiği belirtilmiştir. Vergi Usul Kanunu'nun 229. maddesi hükmüne göre faturanın yukarıda sözü edilen vesika kapsamında olduğundan kuşku bulunmamaktadır. 353. maddenin 1. bendi hükmünde usulsüzlük cezasının fatura vremeyen ve almayanlardan her birine ayrı ayrı uygulanacağı belirtilmiş olmakla ceza kesme işleminin fatura vermemek ve almamak fiillerine bağlandığı açıktır. 352. maddenin sözü edilen 7. bendinde ise, vesikaların yani faturaların kanunen belli şekil ve muhteviyatı ile bunlarla ilgili olarak yapılan diğer düzenlemelere ilişkin hükümlerine uyulmamış elması denilmek suretiyle, ceza kesme işleminin şekil koşullarına uyulmaması fiiline bağlandığı görülmektedir. Bu koşullara uygun olmayan faturaların hiç düzenlenmemiş sayılacağı yolundaki tebliğ hükmünden, bu faturaların aynı zamanda verilip alınmadığı sonucunu çıkarmak mümkün değildir. Olayda, verilmiş, alınmış, defterlere kaydı yapılmış ve içeriği yönünden herhangi bir eleştiriye konu olmamış faturaların sadece şekil yönünden Maliye Bakanlığı'nca tespit edilen esaslara uygun olmadığı iteri sürüldüğüne göre bu fiile VUK'nun 353. maddesi hükmüne göre özel usulsüzlük cezası uygulanması mümkün değildir. Bu nedenle, Vergi Dairesi müdürlüğü temyiz isteminin reddiyle sonucu itibariyle yerinde görülen kararın onanmasına oybirliğiyle karar verildi.