Danıştay Yedinci Daire

Takdir komisyonunun yetersiz incelemeyle aldığı takdir kararma dayanılarak tarhiyat yapılamaz. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 371. maddesinde beyana dayanan vergilerde kaçakçılık (338, 346 ve 347. maddelerde yazılı şekilde yapılanlar dahil) ağır kusur ve kusur mahiyetindeki kanuna aykırı hareketlerim ilgili makamlara kendiliğinden dilekçe ile haber veren mükelleflere maddede yazılı kayıt ve şartlarla kaçakçılık, ağır kusur ve kusur cezaları kesilemeyeceği hükme bağlanmıştır. Olayda vergi dairesince, beyana çağrı yazısının yükümlüye tebliği üzerine, ilgili dönem beyannamesinin verildiği anlaşılmaktadır, Yükümlüye beyana çağrı yazısının tebliğ edildiği ihtilafsız bulunduğuna göre maddede aranan "kendiliğinden haber verme" koşulu gerçekleşmediğinden bunun sonucu olarak, pişmanlık hükümlerinden yararlanamayacağı kuşkusuzdur. Bu nedenle, ayrıca vergi incelemesine başlanıp başlanmadığı hususunun araştırılmasına gerek yoktur. Öte yandan, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 31. maddesinde takdir Komisyonu kararında bulunacak hususlar sayılmış olup, maddenin 8. bendinde "takdirin müstenidatı ve takdir hakkında izahat bulunması" gerektiği belirtilmiştir, Bu durumda pişmanlık hükümlerinden yararlanmasına olanak bulunmayan yükümlü adına yapılan tarhiyat üzerine açılan davanın esastan incelenmesi suretiyle bir karar verilmesi gerekirken, yükümlünün pişmanlık hükümlerinden yararlanması gerektiğinden bahisle tarhiyatın kaldırılması yönündeki Mahkeme kararında isabet bulunmamakla birlikte, yukarıda anılan 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 31. maddesinin 8. bendi gözönüne alındığında dosyada mevcut Takdir Komisyonu kararında takdirin dayanağım oluşturan incelemenin yeterli olmadığının anlaşılması üzerine mahkemece cezalı tarhiyatın kaldırımasında sonuç itibariyle yasaya aykırılık görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasın! sağlayacak durumda görülmediğinden temyiz isteminin reddine, kararın onanmasına oybirliği ile karar verildi.