Danıştay Dördüncü Daire 

Mükelleflerin, yıllık beyannamede toplanması zorunlu olmayan gelirlerinin bulunduğunu belgelendirmeleri durumunda, bu husus hayat standardı esasına göre vergilendirmede gözönüne alınır. Anayasa Mahkemesi 3505 sayılı Kanun'un 18. maddesiyle 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'na eklenen Geçici 32. maddeyi Anayasa'ya aykırı olduğundan bahisle iptal etmiş olup, gerekçesini bu düzenlemenin, Hayat Standardı Esasına göre vergilemede ilgililerin tüm gelir açıklamalarına kapalı uygulama biçimiyle gerçek gelire yaklaşma olanağım ortadan kaldırmış olması nedenine dayanmıştır. Diğer bir ifadeyle Anayasa Mahkemesi, mükelleflerin yıllık beyannamesinde toplanması zorunlu olmayan gelirleri bulunduğunu belgelendirseler dahi, Hayat Standardı Esasına göre vergilendirilmelerine imkan sağlanmasını Anayasa'ya aykırı görmüştür. Bu haliyle Anayasa Mahkemesi kararının, 18. maddenin Hayat Standardı Esasına göre belirlenen miktarın düşüklüğünü izah imkanım ortadan kaldıran hükmünün uygulanması ile ilgili davaları doğrudan etkileyeceği, Anayasa'ya aykırılığı tespit edilen bu kurala görülmekte olan davalarda dayanılamayacağı sonucuna varılmaktadır. Anayasa Mahkemesi kararlarının geriye yürümeyeceği kuralı, yargı yerlerinin Anayasa'ya aykırılığı usulüne göre saptanmış kanun hükümlerine göre karar tesis edecekleri yolunda yorumlanıp uygulanması sözkonusu olamayacağından mahkeme kararı yerinde olup bozulmasını gerektiren bir neden bulunmamaktadır. Bu nedenlerle temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.