Danıştay Dördüncü Daire

Şirket yetkilisinden alınan bilgilerle yapılan randıman incelemesi sonucunda matrah farkı bulunması defter ve belgelerin delil olma niteliğini kaybettirmez. Yapılan vergi incelemesi sonucuna göre maddi delillere dayanılarak belirlenen matrah farkı üzerinden ikmalen ve randıman hesaplaması yoluyla bulunan matrah farkı itibariyle de re'sen salınan kurumlar vergisi île kesilen kaçakçılık cezasını, ikmal tarhiyatın uyuşmazlık konuşu kısmım tamamen terkin, re'sen tarhiyatı ise azaltıp kaçakçılık cezasını kusur cezasına çevirerek değişiklikle onayan Vergi Mahkemesi kararı taraflarca temyiz edilmektedir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 2365 sayılı Kanunla değişik 30. maddesinin olay tarihi itibariyle uygulanan birinci fıkrasında re'sen vergi tarhı ve vergi matrahının tamamen veya kısmen defter kayıt ve belgelere veya kanuni ölçülere dayanılarak tesbitine imkan bulunamayan hallerde takdir komisyonlarınca takdir edilen matrah veya matrah farkı üzerinden vergi tarh edilmesi olarak tarif edilmiş, ikinci fıkrasının 4 numaralı bendinde, defter kayıtları ve bunlarla ilgili vesikaların, vergi matrahının doğru ve kesin olarak tesbitine imkan vermemesi halinde de vergi matrahının tamamen veya kanuni ölçülere dayanılarak tesbitinin mümkün olmadığı kabul edilmiştir. Ancak re'sen takdir yoluyla vergileme için anılan Kanun hükmünde öngörülen şartların gerçekleştiğinin, karineyle değil kesin ve açık olarak ortaya kanulması gerekir. Uyuşmazlığa konu olayda, re'sen takdir nedeni, defter kayıtlarıyla belgelerinin sıhhatli bir vergi incelemesi için yeterli olmadığından söz edilerek Vergi Usul Kanunu'nun 30. maddesinin 4 numaralı bendine dayandırılmış ve faaliyet döneminde kullanılan şeker miktarından hareketle üretilmesi gereken meşrubatla ilgili olarak randıman hesaplaması yapılmak suretiyle beyana göre fark tespit edilmesi, Davacı Kurum defter kayıtlarının ve belgelerinin ihticaca salih olmadığının delili sayılmıştır, inceleme elemanınca, defter ve belgelerin usule aykırılığı yolunda bir tespit yapılmadığı dikkate alındığında, pek çok faktörün rol oynadığı bir imalat işinden sadece şirket yetkilisinden alınan bilgilerin değerlendirilmesiyle yapılan randıman incelemesinde elde edilen sonucun, bütün bir yıl faaliyetine teşmili ile beyana göre fark saptanmasının, defter kayıtlarıyla belgelerinin vergi incelemesi için yeterli olmadığım kesin ve açık olarak ortaya koyduğunu kabule imkan vermez. Bu bakımdan re'sen takdir nedeni olmaksızın salınan vergi ve kesilen cezada isabet bulunmamaktadır. Bu nedenle, Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının re'sen tarhiyatla ilgili bölümü yönünden bozulmasına, oybirliğiyle karar verildi.