Danıştay Üçüncü Daire

Şirketin devredildiği tarihte var olduğu tespit edilemeyen emtia, herhangi bir belgeye dayanmadan, mal hesabinin borcuna gider yazılamaz. Uyuşmazlığın özünü inceleme elemanınca yükümlü şirketin devir tarihinden sonra 18.6.1985 gün ve 3 no'l u yevmiye maddesi ile, herhangi bir belgeye dayanmaksızın mal hesabinin borcuna yazılan 21.380.000 liralık mal girişinin mal alışı olarak kabul edilip edilmeyeceği noktasından çıktığı anlaşılmaktadır. Dosyanın incelenmesinden; Davacının 1984 envanter defterini ibraz etmediği, 1985 yılı envanter defleme 31.12.1985 tarihi itibariyle mal mevcudu olmadığının yazıldığı anlaşılmaktadır. Öte yandan şirketin devir tarihi itibariyle düzenlenen 1.1.1985 16.6.1985 tarihli bilançoda mal hesabinin bulunmadığı ve bu tarih itibariyle envanter çıkarılmadığı ve mal mevcudunun olmadığı görülmektedir. Her ne kadar mahkemece şirketin devir alınması için taraflar arasında anlaşmaya varılan 33.000.000 liralık devir bedelinin içinde 21.380.00 liralık emtia mevcudunun olduğu sonucuna varılmış ise de, şirketin devir edildiği tarihte var olduğu tespit edilmeyen emtianın devrine ilişkin fatura düzenlemeden veya herhangi bir belgeye dayanmaksızın işletmeye mal alınmış gibi mal hesabinin borcuna gider yazılması kabul edilemez. Davacının dava dilekçesinde ileri sürdüğü 21.3k80.000 liralık malın şirketi devreden ortaklara ait ayrı adi ortaklıktan alındığı yolundaki ve mahkemece kabul edilen iddianın da geçerli olmadığı anlaşılmaktadır. Şöyle ki, 21.380.000 lira, mal hesabinin borcuna mal alışı olarak 18.6.1985 tarihinde kaydedildiği halde, inceleme ve tarhiyat işlemi sonuçlandıktan sonra adi ortaklığın işletme defterine 30.11.1986 tarihinde hasılat kaydedilmiş olduğundan, bu kaydın adi ortaklıktan mal alışı olarak açıklanması da dayanıksız kalmaktadır. Bu bakımdan 21.380.000 liralık kaydın emtia devri veya mal alışı gibi değerlendirilmesi olanaksızdır. Ancak, davacının defterlerine gelir ve gider yönünden yaptığı kayıtları hatalı,noksan ve usulsüz olması bakımından defter ve belgelerinin ihticaca salih bulunmaması karşısında, sadece defter kayıtlarına dayanılarak gerçeğe uygun bir kazancın tespiti mümkün olmadığından; Mahkemece belirlenen matrah farkının ortalama kar haddinin üstünde olması ve inceleme elemanınca belirlene matrah farkının ise iş hacmine göre elde edilemeyecek düzeyde bulunması yönünden Mahkemece tarhiyatın 4.038.444 lira matrah farkı üzerinden kaçakçılık cezalı olarak tadilen onanması yolundaki kararı sonuç olarak uygun bulunmuştur. Açıklanan nendeler ile Vergi Dairesi ve Davacı temyiz istemlerinin reddine ......Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oyçokluğuyla karar verildi.