Danıştay Üçüncü Daire 

Yabancı dilde düzenlenen harcama belgelerinin gider belgesi olarak kabulü gerekir. 1/2 hisseli adi ortaklık şeklinde nakliyecilik faaliyetinde bulunan davacının yurt dışında yapmış olduğu giderlere ait yabancı dildeki belgelere dayanılarak gider yazılan harcamaların bir kısminin kabul edilmemesi sebebiyle saptanan matrah farkı üzerinden ikmalen salınan gelir vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı; inceleme elemanınca yabancı dildeki belgelerin bir kısminin motorin gideri olabileceği varsayımından hareketle 52.989.075, liralık harcamanın kabul edilmesi diğerlerinin ise tercüme edilmediği ve konsolosluktan onaylanmadığı nedeniyle kabul edilmeme sebebinin anlaşılamadığı, defter ve belgelerin incelenmesinden, yapılan harcama ile beyan edilen geliri mukayese edildiğinde %35 oranında kazanç elde edildiğinin ortaya çıktığı, bu itibarla yapılan harcamaların işin genişliği ile mütenasip ve işle ilgili olduğu sonucuna varıldığından 28.472.855, liralık harcamanın da gider olarak kabulü gerektiği, esasen yabancı dilde yazılı belgelerin taşımayı yaptıran ana firma tarafından dekontlara bağlandığı ve döviz tahsis bordrolarının buna göre kapatıldığı ve adî ortaklıkça bu dekontlara göre gider kaydı yapıldığı, öte yandan tahsil edilen dövizin ticarî amaç dışında kullanıldığı iddia ve tevsik edilmediğinden işin önem ve genişliğiyle uygun olmak koşuluyla yabancı dildeki belgelerin gider olarak yazılmasında isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek tarhiyatın terkinine karar veren Vergi Mahkemesi kararının; Vergi Usul Kanunu’nun 213. maddesi uyarınca yabancı dilde düzenlenen belgelerin gider yazılamıyacağı ileri sürülerek bozulması isteğinin reddine oybirliğiyle karar verildi.