Danıştay Üçüncü Daire

Yatırım oranı ve bu oranın uygulama zamanım belirleyen Maliye ve Gümrük Bakanlığı yazışı, davaya konu olabilecek kesin ve yürütülmesi zorunlu bir işlem niteliğinde kabul edilir. 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 2. maddesinin 1. fıkrasının (a) bendinde; idari işlemler hakkında yetki, şekil, sebep, konu ve maksat yönlerinden biri ile hukuka aykırı olduklarından dolayı, menfaatleri ihlal edilenler tarafından iptal davası açılabileceği; aynı Kanunun 10. maddesinin 1. ve 2. fıkralarında, ilgililerin haklarında idari davaya konu olabilecek bir işlem veya eylemin yapılması için idari makamlara başvurabilecekleri, altmış gün içinde bir cevap verilmezse isteğin reddedilmiş sayılacağı, ilgililerin altmış günün bittiği tarihten itibaren dava açma süresi içinde konusuna göre Danıştay'a, idare ve vergi mahkemelerine dava açabileceği, altmış günlük süre içinde idarece verilen cevap kesin değilse ilgili bu cevabı istemin reddi sayarak dava açabileceği gibi kesin cevabı da bekleyebileceği, bu takdirde dava süresinin işlemeyeceği, dava açılmayan haller ile, davanın süreden reddi halinde, altmış günlük sürenin bitmesinden sonra yetkili makamlarca cevap verilmesi halinde, cevabın tebliğinden itibaren dava açma süresinin yeniden işlemeye başlayacağı hükme bağlanmıştır. Bu hükümler uyarınca, idare tarafından bir kamu hizmetinin yürütülmesi dolayısıyla gerek kendiliğinden gerekse istem üzerine tek taraflı iradesiyle tesis edilen kesin ve yürütülmesi zorunlu işlemlere karşı iptal davası açılabileceği açıktır. Bir idari işlemin kesin ve yürütülmesi zorunlu sayılabilmesi hukuk düzeninde varlık kazanabilmesi için gerekli prosedürün son aşamasını geçirmiş bulunmasına, başka bir idari makamın onayına ihtiyaç göstermeksizin hukuk düzeninde değişiklikler meydana getirebilmesine, başka bir anlatımla idare edenlerin hukukunu şu ya da bu yönde etkileyebilmesine bağlıdır. Öte yandan 293 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'na 202 sayılı Kanun'un 16. maddesiyle eklenen 'Sekizinci Bölüm'de yer alan Ek 4. maddenin olay tarihinde yürürlükte bulunan 2361 sayılı Kanunla değişik şeklinin 2. fıkrasında; her yatırım için faydalanılacak indirimin tutarının, o yatırım içerisinde yer alan indirimden yararlanabilecek aktif değerlerin kıymetleri toplamına yatırım indirimi belgesinde yazılı olan indirim nispetinin uygulanması suretiyle hesaplanacağı hükme bağlanmış olup; by hükme göre, yatırım indirimi belgesinde yazılı olan indirim oranından daha fazla tutarda indirim uygulanmasına kanunen olanak bulunmamaktadır. Uyuşmazlık konuşu olayda, davacının evvelce aldığı Teşvik Belgesi ile yatırım indirim belgesinde Yatırım İndiriminin Uygulanmasına ilişkin 84/8630 sayılı Bakanlar Kurulu Kararı ile Devlet Planlama Teşkilatı'nın 851 sayılı Teşvik Tebliği'nde yer alan hükümlerine göre yatırım indirimi nispeti %40 olarak belirlenmesi nedeniyle Devlet Planlama Teşkilatı'na yapılan başvurusunun uygun bulunarak %40 oranında yatırım indirimim öngören yeni teşvik belgesi verildiği, Teşvik Belgesi'nin de %40 olarak belirlenen indirime göre yatırım indirimi belgesi verilmesi için Maliye ve Gümrük Bakanlığı'na başvurulduğu, adı geçen Bakanlıkça tesis edilen işlemle yatırım indirimi belgesi düzenleyip gönderilmesine rağmen, 1.1.1985 tarihine kadar yapılan yapılan yatırım harcamalarına %30, 1.1.1985 tarihinden sonra yapılacak yatırım harcamalarına ise %40 oranın uygulanması gerektiğinin belirtildiği, bu işlemin dava konuşu edildiği anlaşılmaktadır. Açıklanan duruma göre; Maliye ve Gümrük Bakanlığı yazışı ile tesis edilen işlemin, davacı şirketle yatırımlarında uygulanacak yatırım indirimi oranım kesin olarak belirleyen, yatırım indirimi tutarım hesaplamakla yetkili kişi veya makamları bağlayıcı, uyulması zorunlu, kesin ve yükümlünün hukukunu etkiler nitelikte bir işlem olduğunda kuşku bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.