Danıştay Üçüncü Daire
İkmalen ve re'sen yapılan tarhiyatlar için geçici vergi salınamaz. Uyuşmazlık, İkmalen veya re'sen tespit edilen matrah farklarına dayanılarak yapılan yıllık gelir vergisi tarhiyatları nedeniyle bu vergilere bağlı olarak geçici vergi tarhiyatı yapılıp yapılamayacağına ilişkindir. Gelir Vergisi Kanunu'nun mükerrer 120. maddesinde 'Gerçek usulde gelir vergisine tabi ticari kazanç sahipleri ile serbest meslek erbabı cari vergilendirme döneminin gelir vergisine mahsup edilmek üzere geçici vergi öderler. Geçici vergi tutarı içinde bulunulan yılda verilen yıllık beyanname üzerinden hesaplanan gelir vergisinin ticari ve mesleki kazanca isabet eden kısminin %50'sidir. Bu oranı %100'e kadar artırmaya ve %25'e kadar indirmeye Bakanlar Kurulu yetkilidir. Geçici vergi, yıllık gelir vergisi beyannamesi ile beyan edilir ve yıllık gelir vergisiyle birlikte tarh ve tahakkuk ettirilir . Geçici verginin ilk taksiti yıllık beyannamenin verildiği Mart ayında, diğer taksitleri ise her ayın 20. günü akşamına kadar olmak üzere 12 eşit taksitte ödenir. Bir önceki takvim yılında tahakkuk eden geçici vergi yıllık beyanname üzerinden hesaplanan gelir vergisinden gelir vergisinden mahusp edilir' hükmü yer almıştır. Geçici vergi verilen beyannamelere üzerinde hesaplanan ve yıl içinde ödenip yılın vergisinden mahsup edilmek üzere ödenen peşin vergidir. Bir vergi incelemesi sonucunda yükümlülerin dönem kazançları yeniden tespit edilerek vergi tarh edildiğine göre bu tür vergi tarhlarında geçici vergiden söz edilmesi olanaksızdır. Kaldı ki yukarıda sözü edilen maddede de ikmalen ve re'sen yapılan tarhiyatlarda ayrıca geçici vergi tarh edileceğine ilişkin hükmün de yer almaması karşısında, yükümlü adına re'sen tarh edilen yıllık gelir vergisine bağlı olarak salınan geçici vergi ve kesilen kaçakçılık cezasında kanuna uygunluk görülmemiştir. Bu durumda, ikmalen ya da re'sen yıllık gelir vergisi tarhiyatı yapılan durumlarda bu vergilere bağlı olarak ayrıca geçici vergi tarhiyatı sözkonusu olmayacağından, Mahkemece davanın reddedilmesinde isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenle, temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oyçokluğuyla karar verildi . Dn. 3. D. 7.6.1991 tarih ve E: 1990/2203, K: 1991/2052, Dn. 4. D. 15.2.1990 tarih ve E: 1990/535, K: 1990/3517 sayılı kararları da aynı yöndedir.