Danıştay Dördüncü Daire

Davacı özel usulsüzlük cezalarının uzlaşma kapsamı dışında kaldığım, uzlaşma görüşmesi sonunda düzenlenen tutanağı imzalamakla öğrenmiş olacağından, Vergi Mahkemesi'ne başvuruda bu tarihin esas alınması gerekir. 213 sayılı Vergi Usul Kanun'nun 353. maddesinin 1. fıkrasında 232, 234, 235 ve 236. maddeler gereğince verilmesi ve alınmamsı gereken fatura, gider pusulası ve müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzu vermeyen ve almayanlardan her birine bu belgelerde yazılması gereken meblağın yüzde üçü (çiftçiler için yüzde biri) oranında ve 5.000 liradan (çiftçilerde 500 liradan) aşğı olmamak üzere özel uslusüzlük cezası kesileceği, bir takvim yılı içinde her bir bel. ge nevine ilişkin olarak tespit olunan söz konusu özel uslusüzlükler için kesilen cezalar toplamınin ise 2.500.000 lirayı geçemeyeceği hükmüne yer verilmiştir. Dosyanın incelenmesinden, davacı adına bir kısım alışları için Vergi Usul Kanunu'nun 232. maddesine göre fatura düzenlemekten dolayı 2.500.000 lira, müstahsilden yaptığı bazı alışlarla ilgili olarak yine aynı Kanun'un 235. maddesi uyarınca müstahsil makbuzu tanzim etmeme fiili nedeniyle de 2.500.000 lira tutarında özel usulsüzlük cezası kesildiği anlaşılmıştır. Bu cezaların, Vergi Usul Kanunu'nun yukarıda metnine değinilen 353/1. maddesi uyarınca her bir belge nev'i itibariyle ve bir takvim yılı içinde uygulanabilecek azami tutar dikkate alınarak kesilmiş olması nedeniyle ortada mükerrer bir uygulamanın varlığından söz etmek mümkün değildir. Özel usulsüzlük cezaları, Vergi Usul Kanunu'nun 336. maddesinde belirtilen ve cezayı gerektiren tek bir fiil nedeniyle kesilmesi gerekli olan kaçakçılık, ağır kusur ve kusur cezaları ile birlikte mukayesesi icabeden usulsüzlük cezalarından olmaması dolayısıyla davacının, bu yöndeki iddiası da yerinde görülmemiştir. Dava dilekçesinde ayrıca, yapılan cezalı tarhiyatla birlikte uzlaşma telibinde bulunulmasına karşın, kesilen özel usulsüzlük cezalarının, idarece uzlaşma mevzuu yapılmadığa bu konudaki taleplerine yazılı olarak ret cevabı verilmediği ve bunun sonucunda da Vergi Usul Kanunu'nun cezalarda indirimle ilgili 376. maddesi hükmünden yararlanma imkanının ortadan kaldırıldığı ileri sürülerek bu durum dikkate alınması istenmektedir. Davacının, en geç uzlaşma görülmemsi sonunda düzenlenen tutanağın imzalanmasıyla özel usulsüzlük cezalarının uzlaşma kapsamı dışında kaldığını öğrenmiş olduğunun kabulü gerekir. Bu konudaki uzlaşma talebi üzerine uzlaşmanın vaki olmadığının düşünülmesi ve dava açma süresi içinde Vergi Usul Kanunu'nun 376. maddesi hükmünden yararlanmak üzere Vergi Dairesi'ne başvurması gerekirdi. Süresi içinde yapılmamış olması karşısında, kendisine yazılı bildirimce bulunulmadığından söz edilerek, vaki düzeltme isteminin reddinde kanuna aykırılık bulunmamaktadır. Bu nedenle, davanın reddine oybirliğiyle karar verildi.