|
|
|
|
|
Dairesi
Kanunda yazılı esaslara uygun olarak düzenmiş olan gider pusulalarına itibar edilir.
|
|
|
Karar No
1991/2205
|
|
|
Esas No
1988/2942
|
|
|
Karar Tarihi
10-06-1991
|
|
|
Danıştay Dördüncü Daire
Kanunda yazılı esaslara uygun olarak düzenmiş olan gider pusulalarına itibar edilir. Uyuşmazlık, yükümlü şirket tarafından gider pusulalarına dayanılarak kayıtlara intikal ettirilen bir kısım giderlerin gerçeği yansıtıp yansıtmadığı hususu ile tarh döneminden önceki yıla ait giderin vergilendirme döneminde gider kaydedilmesinin mümkün olup olmadığı hususuna ilişkindir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 234. maddesinde; birinci ve ikinci sınıf tüccarlarla defter tutmak mecburiyetinde olan serbest meslek erbabının ve çiftçilerin, kazançların götürü usulde tesbit olunan tüccarlara ve serbest meslek erbabına yaptırdıkları işler veya onlardan satın aldıkları emtia için tanzim edilip işi yapana veya emtiayı satana imza ettirecekleri gider pusulasının, götürü usulde vergiye tabi tüccar ve serbest meslek erbabı tarafından verilmiş fatura hükmünde olduğu belirtilmiştir. Bu hükümden, gerçek usulde gelir vergisi veya kurumlar vergisi mükelleflerinin, götürü usulde, gelir vergisi mükelleflerinden ya da vergiden muaf esnaftan aldıkları emtialar veya yaptırdıkları işler karşılığında düzenleyecekleri gider pusulalarının, buna yönelik işlerinin kanıtı olarak kabul edileceği ve Kanun’da sayılan şekil ve usul şartlarım taşımaları halinde yasal yönden geçerli olacakları anlaşılmaktadır. Olayda ..............’da faaliyet göstermekle birlikte çeşitli il ve ilçelere yönelik pazarlama işiyle uğraşan yükümlü şirketin, bu seyahatlerim gider pusulaları düzenlemek suretiyle götürü usulde gelir vergisi mükellef olan taksi şoförleri ile yaptığı tartışmasızdır. Söz konusu taşımayı yapan şoförlerin; bu seyahatler nedeniyle düzenlenen gider pusulalarım imzaladıkları ve bu belgelerde herhangi bir kazıntı, silinti veya tahrifat bulunmadığına göre bu belgeler karşılığı olan hizmetin yapıldığının kabulü zorunlu iken, salt belgelerde imzası bulunan kişilerin ifadelerinden hareketle aksini kabul etmek mümkün değildir. Kaldı ki söz konusu taşımacılık işini yapan 5 taksi şoföründen ifadelerine başvurulan 4’ünün beyanlarının gerçek durumla çeliştiği de açıktır. Çünkü yükümlü şirketçe kayıtlarına intikal ettirilen gider pusulalarının hepsinde anılan kişilerin imzası bulunduğu ve toplam 51 güzergaha seyahat için bu belgelerin düzenlendiği gerçeği ortada iken, hiçbir inandırıcı gerekçe olmadan yalnızca toplam 8 taşıma işi için gider pusulasını imzaladıklarına dair beyana itibar etmek olanağı yoktur. Bu sebeple yükümlü şirketçe söz konusu seyahat giderlerinin yapıldığı ve yasaya uygun olarak düzenlenmiş belgelerle kayıtlarına intikal ettirildiği açık olarak anlaşıldığından, bu yönden dönem kazancına ilave edilen matrah farkında isabet görülmemiştir. 1984 yılma ait olduğu halde 1985 yılı defterlerine kaydedilen 9.843, liralık giderle ilgili matrah farkına gelirce; 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 13. ve 28. maddeleri hükümleri uyarınca, gelir vergisi gibi kurumlar vergisinde de dönemsellik ilkesi cari olduğundan bir sonraki vergilendirme dönemi için peşin ödenmiş gider niteliğinde olmayan söz konusu giderlerin, 1984 yılında yapılmış olması nedeniyle 1985 yılı kayıtlarına intikali yasal açıdan mümkün değildir. Açıklanan nedenlerle, yükümlü temyiz isteminin kısmen kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Üfe & Tüfe Oranlarını görmek için aşağıdaki excel ikonuna tıklayınız.
*Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verileridir.
|
|
|
ÜFE & TÜFE
Endeks Arşivi
|
|
|
|
Excel Dokümanı
|
|
|
|
|
|
|
|