Danıştay Üçüncü Daire

GVK’nun 94. maddesinin A fıkrasının 8. bendinde yapılması öngörülen tevkifat, özel şirketlerle iktisadi kamu kurumlarım rekabet şartları bakımından eşitlediği için kazanç sahibi kurumun hukuki yapışma bakılarak tevkifat yapılamayacağı ileri sürülemez. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 3239 sayılı Kanun’un 65. maddesiyle değişik 94. maddesinin A bendinin 8. fıkrasında; Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 8. maddesinin 11 ve 16 numaralı bentlerinde yazılı kurumlara, kurumlar vergisinden muaf veya müstesna tutulan kazançlar üzerinde sermayeye iştirak nisbetinde hesaplanan kar payları hariç olmak üzere, dağıtılsın veya dağıtılmasın kurumlar vergisine tabi kurumların Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 8. maddesinin 2, 3, 11 ve 16 numaralı bentleri dışında kalan kurumlar vergisinden muaf veya müstesna kazanç ve iratlarından (Kurumlar Vergisi Kanunu’nun 8. maddesinin 12 numaralı bendine göre vergiden müstesna tutulan kazançlar üzerinden yapılacak tevkifat sırasında bu kazanç tutarına isabet eden giderler tevkifat matrahında indirilir, tevkifat yapmaya mecbur oldukları hükme bağlanmıştır. Madde hükmünün incelenmesinden kurumlar vergisinden istisna edilen kazanç ve iratlar üzerinden stopaj yapma mükellefiyetinin kurumlar vergisine tabi kurumlara getirildiği; iktisadi kamu müesseseleri için istisna hükmüne yer verilmediği anlaşılmaktadır. Her ne kadar 20 Seri No’lu Kurumlar Vergisi Genel Tebliği’nde iktisadi kamu müesseselerinin stopaj yapma mükellefiyetleri bulunmadığı yolunda düzenleme bulunmakta ise de; sözü edilen 20 Seri No’lu Kurumlar Vergisi Genel Tebliği’nde yer alan açıklama, Kanun’un verdiği yetkiye dayanılarak yapılan bir düzenleme olmadığından yargı organlarım bağlamayacağı gibi sözkonusu 20 Seri No’lu Tebliğin XII/A2 bölümünde getirilen sermayesinin tamamı kamu idare ve müesseselerine ait iktisadi kamu müesseseleri ile dernek ve vakıflara ait iktisadi işletmelerin istisna kapsamına giren kurum kazançlarından bunların özelliği nedeniyle tevkifat yapılmayacağı yolundaki düzenleme 2362 sayılı Kanun’la Kurumlar Vergisi Kanunu’nda ve 2361 sayılı Kanun’la Gelir Vergisi Kanunu’nda yapılan değişikliğe ilişkin ve 1981 yılından itibaren uygulamaya konulan vergi alacağı müessesesinin işleyişine ilişkin bir açıklamadır. Ancak; 1.1.1986 tarihinde yürürlüğe giren 3239 sayılı Kanun’la 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nda yapılan değişiklikle, vergi alacağı müessesesi kaldırılmış, dağıtılan kar paylarının beyan edilmemesi esası getirilmiş, aynı Kanun’la Kurumlar Vergisi Kanunu’nda yapılan değişiklikle de, kurumlar vergisi oranı %46’ya çıkarılmak suretiyle dağıtılsın dağıtılmasın, kurumlar vergisine tabi tutulan, başka bir deyimle kurumlar vergisinden istisna edilmeyen kazançlar %6 daha fazla vergilendirilmek suretiyle ortakların evvelce menkul sermaye iradı olarak verilendirilen kazançları peşin olarak vergilendirilme yoluna gidilmiştir. Kurumlar vergisine tabi olmayan, başka bir anlatımla kurumlar vergisinden istisna tutulan kazançlar üzerinden bu artırılan %6 nisbetinde vergiyi alma olanağı bulunmadığından, bu tür kazançlardan da Gelir Vergisi Kanunu’nun 94/A8. maddesi uyarınca stopaj yapılması öngörülerek, hukuken dağıtılma olanağı olsun olmasın, bu kazançların tamamen vergi dışı kalmaları önlenmiştir. Bu suretle piyasada aynı alanda faaliyet gösteren özel sektöre ait sermaye şirketleri ile iktisadi Kamu Müesseseleri aynı şartlarda rekabet eder duruma getirilmiştir. 3239 sayılı Kanun’la 193 sayılı Kanun’unun 94/A8. maddesinde yapılan değişiklikten sonra kurumların hukuki yapılarına bakılmaksızın, bütün kurumlar vergisi mükelleflerin, kurumlar vergisinden istisna kazançlar üzeriden stopaj yapma zorunda olduklarından davacı adına salınan stopaj gelir vergisini terkin eden Vergi Mahkemesi kararında hukuka uyarılk görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oyçokluğuyla karar verildi.