Danıştay Üçüncü Daire

1977 yılında satın aldığı 5 adet taşınmazı 1978 yılında birleştirerek 55 daireli bina inşa ettikten sonra, dairelerin 15'ini 1983 yılında Hazineye, bir dükkanı da üçüncü kişiye satan adi ortaklığın taşınmaz alım satımı ve inşa işinin devamlılık arz ettiğinin kabulü gerekir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 37. maddesinin 4. bendinde, gayrimenkullerin alım, satım ve inşa işleriyle devamlı olarak uğraşanların bu işlerinden elde ettikleri kazancın ticari kazanç sayıldığı hükme bağlanmış olup, dosyanın incelenmesinden/ ise, davacının ortağı bulunduğu Adi Ortaklığının 197 yılında satın aldığı 5 adet gayrimenkulu 1978 yılında tevhid ederek yıktırdığı, yerine 55 bağımsız bölümlü bina inşa ettiği, inşa edilen dairelerin 15'ini 1983 yılında lojman olarak hazineye, 1 dükkanı da üçüncü bir şahsa sattığı anlaşılmıştır. Olayda, gayrimenkul alımsatımı ve inşa işinde devamlılık olmadığım ileri sürmek hukuken mümkün bulunmadığından Adi Ortaklığın ihtilaflı dönemde bağımsız bölümlerin satışından elde ettiği hasılatın ticari kazanç olarak yukarıda sözü edilen kanun hükmü uyarınca vergilendirilmesi gerektiğinden, Vergi Mahkemesi'nce bu matrah kalemine ilişkin olarak aksi yolda verilen kararda isabet görülmemiştir. Öte yandan; Vergi Mahkemesi kararının terkin edilen diğer matrah kalemlerine ilişkin hüküm fıkraları aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, bu matrah kalemlerine ilişkin olarak temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın sözü edilen kısımlarının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kısmen kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının özel inşaat nedeniyle bulunan matrah kalemine ilişkin kısmı ile cezaya ilişkin kısminin bozulmasına oyçokluğu ile karar verildi.