Danıştay Dokuzuncu Daire 

İhbarname niteliği taşımayan, ancak hafriyata ilişkin harcın ödenmesi hususunun yükümlü kuruma kesin olarak bildirilmesini içeren ödemeye çağrı yazısının iptali gerekirken, davanın incelenmeksizin reddinde isabet bulunmamaktadır. Duruşma istemi, 2577 sayılı 'Kanunun 17.' maddesinin 2. fıkrasına göre uygun bulunmadığından dosyanın incelenmesine geçildi. Uyuşmazlık 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu'nun 80. maddesinde yer alan Toprak Hafriyat Harcı'nın bir yazı ile istenilip istenilemeyeceğine ilişkin bulunmaktadır. 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu'nun 98. maddesinde, "Bu kanunda aksine hüküm bulunmayan hallerde, bu kanuna göre alınacak vergi, harç ve katılma payları hakkında 213sayılı Vergi Usul Kanunu île 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun ve bunların ek ve tadilleri hükümleri uygulanır" hükmüne yer verilmiştir. Gönderme yapılan 213 sayılı Kanunun 1. maddesinde de belediyelere ait vergi, resim ve harçlar hakkında da bu kanun hükümlerinin uygulanacağı belirtilmiştir. Aynı kanunun ilgili maddelerinde vergi, resim ve harçların ne şekilde tarh ve tahakkuk ettirileceği maddeler halinde açıklanmış, 34. maddede ikmalen ve re'sen tarh edilen vergilerin 'ihbarname' ile ilgililere tebliğ olunacağı, 35. maddede de ihbarnamelerin hangi bilgileri kapsayacağı 12 bend halinde sayılmıştır. Olayda, uyuşmazlık konusu işlemi teşkil eden Hacılar Belediye Başkanlığının 7.8.1989 gün ve 1989/810 sayılı yazısının incelenmesinden yükümlü kurumun rafineri alanı içerisinden çıkan hafriyatın 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanunu'nun 80 ve 84. maddesi gereğince harca tabi olduğu belirtilerek 465.000. m3 'lük hafriyata ilişkin olarak beher m3 için 90. lira olmak üzere toplam 41.850.000. liranın 7 gün içinde yatırılmasının istenildiği, aksi halde 6183 sayılı Kanun uyarınca ödeme emri ve haciz yoluyla tahsil edileceğinin yükümlü kuruma bildirildiği, yine dava dosyasında mevcut 15.8.1989 gün ve 0772 sayılı ödeme emrinin incelenmesinden de ilgili yazıda belirtilen borcun vadesinde ödenmediğinden, ilgili yazıya dayanılarak ödeme emrinin tanzim ve tebliğ edildiği anlaşılmaktadır. Keza, temyize konu Vergi Mahkemesi kararında ise söz konusu ödeme emrinin Ankara 5. Vergi Mahkemesinin 1989/473 esas sayılı dosyasında dava konusu edildiği belirtilmektedir. Bu durumlar karşısında Hafriyat Harcının ödenmesi gerektiğinin yükümlü kuruma 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 35. maddesinde öngörülen biçimde düzenlenecek bir ihbarname ile duyurulması, borcun vadesinde ödenmemesi halinde de 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 55. maddesinde belirtilen ödeme emrinin düzenlenmesi gerekmekte iken, anılan Kanun hükmünde belirtilen ihbarname niteliğim taşıyan bir yazı ile sözkonusu hafriyat harcının ödenmesi hususu yükümlü kuruma kesin olarak bildirilmiş, bulunmaktadır. Dolayısıyla, uyuşmazlık konusu olan kesin ve uyulması icabeden bu işlemin kanunda öngörüldüğü şekilde tanzim ve tesis edilmemiş olması nedeniyle iptali gerekirken, Vergi Mahkemesince davanın incelenmeksizin reddine karar verilmesinde yasal uyarlık görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle Vergi Mahkemesi karannın bozulmasına, dosyanın yeniden karar verilmek üzere anılan mahkemeye gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.