Danıştay Dördüncü Daire

Geçici kabul rejiminden yararlanan firmalar tarafından ithal edilen sanayi mamüllerinin yurt içinde az veya çok katkıda bulunduktan sonra ihracatçılar tarafından yurt dışına gönderilmesi halinde 8/6'ya göre istisna uygulanması gerekir. 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 8. maddesinin 1. fıkrasında, bu maddede yazılı kurum kazançlarının kurumlar vergisinden müstesna olduğu belirtildikten sonra 6. bendinde; 'sanayi ürünü ihraç eden ve yıllık ihracat tutarı 250.000 Amerikan Doları veya muadili yabancı para karşılığı Türk Lirasını aşan imalatçı kurumların bu ihracattan sağladıkları hasılatın % 20'si kurum kazancından indirilir. ihraç edildiğinin tevsiki şartıyla ihracatçılara yapılan satışlar yıllık ihracat tutarının hesabında ihracat sayılır. ihraç ettiği malı imal etmeyen ihracatçı kurumlarda bu istisnalar 1/4 oranında uygulanır.' hükmüne yer verilmiştir. Anılan bentteki bu düzenlemenin incelenmesinde anlaşıldığı üzere her türlü ihraç malının ve döviz kazandırıcı faaliyetin bu istisnadan yararlanması öngörülmemiş, münhasıran sanayi ürünü ihraç edenlerin istisnadan yararlanmalarına olanak tanınmıştır. Öte yandan sözkonusu istisnanın esas itibariyle sanayi ürünü imal edenlere yönelik olduğu fakat belirli koşulların gerçekleşmesi halinde ihraç ettiği malı imal etmeyen ihracatçı firmaların da istisnadan yararlanabileceklerinin öngörüldüğü anlaşılmakta olup maddede belirtilen imalatçı kurumdan ise yurt içindeki imalatçı kurumların kastedildiği de açıkça görülmektedir. Olayda inceleme elemanınca yükümlü şirketin ihraç ürünleri arasında ..................A.Ş.'nden alınıp ihraç edilen sanayi ürünleri de bulunduğunu, bu firmanın sözkonusu ürünleri geçici kabul rejimine göre, ithal ettiğini bu rejim uyarınca ithal edilip yurt içerisinde az veya çok bir katkı gördükten sonra ihraç edilmesi halinde geçici ithalat dolayısıyla borçlanılan döviz tutarının ihraç dolayısıyla sağlanan döviz hasılatından düşülmesi ile bulunacak net döviz girdisi için istisnanın hesaplanması gerektiği nedeniyle matrah farkı tespit edilerek tarhiyat yapılmış ise de, maddenin yukarıda açıklanan hükmünde imalatçı ve imalatçı olmayan ayrımı yapılmak suretiyle her iki guruba farklı istisna oranları getirilmiştir. Anılan yasada bunun dışında bir ayrıma yer verilmemiştir. Bu durumda geçici kabul rejiminde net döviz girdisinin esas alınması sadece bu rejimden yararlanarak ithal, ihraç işlemi yapan imalatçılar için geçerli olması gerekir. Yükümlü şirket böyle bir rejime tabi olmadığına ve ihraç ettiği ürünleri imalatçı firmadan satın alma yoluyla temin ettiğine göre, madde hükmünün 6. bendinin son fıkrası kapsamına girmekte olup, istisnanın ihraç ürünleri tutarının %20'sine 1/4 oranının uygulanması suretiyle yapmış olduğu hesaplamada kanuna aykırılık bulunmadığından aksine verilen mahkeme kararında isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle Vergi Dairesi temyiz isteminin reddine, yükümlü şirket, temyiz isteminin kısmen kabulü ile Adana 1. Vergi Mahkemesi kararının sanayi ürünü ihracat istisnasına ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına, bu kısma isabet eden vergi ve cezanın terkinine oybirliğiyle karar verildi.