|
|
Dairesi
Yangında zarar gören emtianın, yetkili mahkemece bilirkişi marifetiyle değerlendirilmesi sonucunda tespit edilen tutarı, zarar yazılabilir.
|
|
|
Karar No
1990/2899
|
|
|
Esas No
1988/2641
|
|
|
Karar Tarihi
22-10-1990
|
|
|
Danıştay Üçüncü Daire
1. Yangında zarar gören emtianın, yetkili mahkemece bilirkişi marifetiyle değerlendirilmesi sonucunda tespit edilen tutarı, zarar yazılabilir. 2. Gider makbuzu yerine tanzim olunan fatura ispat edici belge olarak kullanılabilir. Davacı adına, ortağı bulunduğu kollektif şirketin 1986 yılı hesaplarının incelenmesi sonucu tespit edilen matrah tutarı üzerinden şirketteki hissesine göre re’sen salınan gelir vergisini, ara kararı ile getirtilen Asliye Hukuk Mahkemesi’nin tespit kararı ile karara ekli bilirkişi raporunda yükümlü şirketin emtia deposunda 13.11.1986 gününde meydana gelen yangında toplam 9.780.000 liralık emtianın yandığının saptandığı, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 275, 276 ve 278. maddeleri hükümleri uyarınca şirket deposunda çıkan yangın neticesinde zarar gören emtianın yetkili mahkemece bilirkişi marifetiyle değerlendirilmesi neticesinde tespit edilen tutarın zarar yazılmasında bir isabetsizlik görülmediği, kaldı ki çıkan yangında şirketin defter ve belgeleri de yanmadığından yanan malın maliyet bedelinin kayıtlardan tespitinin de mümkün olduğu diğer taraftan her ne kadar yükümlü şirketin, götürü usuldeki mükelleflerden aldığı mal veya onlara yaptırdığı iş karşılığında gider makbuzu almaşı gerekli ise de, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 234. maddesinin son bendinde, işi yapana veya emtiayı satana imza ettirilen gider pusu lası götürü usulde vergiye tabi tüccar veya serbest meslek erbabı île vergiden muaf esnaf tarafından verilmiş fatura hükmündedir denmek suretiyle bu gibi durumlarda kullanılan gider makbuzunun fatura mahiyetinde belge olduğu kabullenilmekle, faturanın düzenlenmiş olduğu taraflar arasında ihtilafsız bulunduğuna ve düzenlenen faturalardaki giderlerin gerçek gider olduğu da ihtilafsız kabul edildiğine göre, tespit edilen 212.500 liralık kısmın terkini gerektiği, bu durumda toplam 6.909.485 lira matrah farkından davacının hissesine isabet eden 3.454.742 lira üzerinden tarhiyat yapılması gerektiği, ayrıca 213 sayılı Kanun’un 30.’ maddesinin, inceleme ile tespit olunan matrah veya matrah farkı re’sen takdir olunmuş sayılır hükmüne binaen yapılan takdir işleminin yerinde olduğu gerekçesiyle 3.454.742 lira matrah tutarına göre tadilen tasdik eden Vergi Mahkemesi kararının; mükellef tarafından, bankaya iştiraya verilen senet için faiz ve komisyon giderlerinin şirketlerince ödendiği, borç senetlerinin damga pulu ödenmeksizin tedavüle sevkedilmeyeceği, Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından ise, inceleme raporuna istinaden yapılan tarhiyatta kanuna aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması isteminin reddine oyçokluğuyla karar verildi. Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesi’nce, duruşma için belli edilen 22.10.1990 gününde davacının gelmediği görülmekle davalı idareyi temsilen gelen Haizine Vekili dinlenip savcı düşüncesi alındıktan ve Hazine Vekili’ne son olarak bir diyeceğinin olup olmadığı sorulduktan sonra tetkik hakiminin açıklamaları da dinlenilerek işin gereği görüşülüp düşünüldü: Temyize, konu Vergi Mahkemesi kararının, götürü vergi mükelleflerine ödenen toplam 212.500 lira karşılığında gider makbuzu yerine fatura alınması ile şirketin emtia deposunda 13.11.1986 gününde meydana gelen yangında zarar gören emtianın Asliye Hukuk Mahkemesi’nce tayin edilen bilirkişi tarafından saptanan değerinin zarar yazılmağı nedeniyle bulunan matrah farklarına ilişkin kısımları aynı gerekçe ve nedenlerle dairemizce de uygun görülmüş olup, bu matrah kalemleri bakımından taraflarca temyiz dilekçelerinde ileri sürülen sebepler, kararın sözü edilen hüküm fıkralarının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden temyiz istemlerinin bu kısımlarının reddi ile Vergi Mahkemesi kararının anılan hüküm fıkralarının onanmasına oyçokluğuyla karar verildi.
|
|