Danıştay Üçüncü Daire

Beyanname verme süresi ve ek süre geçtiği halde, ücret, gayrimenkul sermaye iradı ile sair kazanç ve iratların vergi dairesince ıttıla dışında bırakılması halinde ağır kusur cezası kesilir. Davacı adına, ticari amaçla kullandığı minibüsün 1987 yılında satışından elde ettiği kazancı beyan etmediğinden bahisle re'sen salınan gelir vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasını 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 2361 sayılı Kanun'un 55. maddesiyle değişik 82. maddesinin 1.. fıkrasında, arızi olarak ticari muamelelerin icrasından veya bu nitelikteki muamelelere tavassuttan elde edilen kazançların arızi kazanç sayıldığının, yeni maddenin 4. fıkrasının 1. bendinde ise, kazancın, satış bedelinden maliyet bedeli ve satış dolayısıyla yapılan giderlerin indirilmesi suretiyle tespit edileceğinin hükme bağlandığı, dava dosyasının incelenmesinden, davacının evvelce Ş. B.'la adi ortaklık halinde eşit hisselerle halı ve kilim ticaretiyle iştigal etmekte iken ortaklık faaliyetine 12.10.1983 tarihinde son verildiğinin, daha sonra Ş.B. ve S.Ü. ile 1.8.1986 tarihinden itibaren toptan ve perakende mutfak eşyası ticareti yapmak üzere adi ortaklık tesis ettiklerinin, dava konusu vasıtanın 3.2.1983 tarihinde 2.300.000 liraya alınarak trafik siciline ve vergi dairesine 11.2.1983 tarihinden itibaren ticari olarak kaydettirildiğinin, 5.10.1987 tarihinde ise 7.500.000 lira bedelle satıldığının, vasıtanın alındığı tarihten itibaren davacı tarafından babasının işletmesi dahil, ticari amaçla çalıştırıldığının anlaşıldığı, davaya konu edilen vasıtanın davacının ortağı bulunduğu işletmenin aktifine kayıtlı olduğu idarece kesin saptanmış olmamakla birlikte, dosya içeriğinden ticari amaçla kullanıldığı yargısına varılan vasıtanın satılmasıyla elde edilen kazancın arızi kazanç olarak vergilendirilmesinde yasal isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle tasdik eden Vergi Mahkemesi kararının; taşıtın işletmenin aktifine kayıtlı olmadığı, ticari amaçla kullanılmadığı, alıcının ifadesine itibar edilemeyeceği ileri sürülerek bozulması istemidir. Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi'nin 21.6.1989 gün ve E: 1989/149, K: 1989/601 sayılı kararının vergi aslına ilişkin kısmı aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bu kısminin bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından vergi aslına yönelik temyiz isteminin reddine ve kararın vergi aslına dair hüküm fıkrasının onanmasına, Kararın cezaya ilişkin hüküm fıkrasına gelince; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 347. maddesinin 4. bendinde beyanname verme süresi ve ek süre geçtiği halde ücret, gayri menkul sermaye iradı, menkul sermaye iradı ile sair kazanç ve iratların Vergi Dairesi'nin ıttılaı dışında bırakılması halinde ağır kusur cezası kesileceği hükme bağlanmış olduğundan 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 80. maddesinde sair kazanç ve irat olarak nitelendirilen arızi kazancı beyan dışı bırakan davacı adına ağır kusur cezası kesilmesi gerekmektedir. Açıklanan nedenlerle, mükellef temyiz isteminin cezaya ilişkin kısminin kabulü ile kararın bu kısminin bozulmasına oyçokluğuyla karar verildi.