Danıştay Yedinci Daire

Matrah farkının, arama sonucunda bulunan el defterlerine dayanarak bulunması, vergi kaçırma kastı ile hareket edildiğin! gösterir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 344. maddesinin 1 no'lu bendinde, vergi kanunlarına göre tutulması mecburi olan defterlere kaydı gereken hususları vergi matrahının azalmasını tevlit edecek tarzda tamamen veya kısmen diğer defter veya kağıtlara kaydetmek suretiyle vergi ziyama sebebiyet verilmesi kaçakçılık sayılmıştır. Dava konusu olayda, yükümlünün gizli ve özel el defterlerinde (1986 yılı içinde) mal aldığı kişilerin ad ve adresleri ve alınan malların tutarları yazılı olduğu halde bunların kanuni defterlere kayıt edilmediğinin tespit edilmesi ve matrah farkının da arama sonucu bulunan sözkonusu el defterlerinden saptanmış bulunması yükümlünün bu davranışının açıkça vergi kaçırmaya yönelik olduğunu göstermekte, yükümlünün aksi yöndeki iddiasının kabulü olanağı bulunmamaktadır. Bu itibarla mahkemece yazılı gerekçe ile kaçakçılık cezasının kusura çevrilmesinde isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, yükümlü temyiz isteminin reddine, Vergi Dairesi temyiz isteminin kabulü ile mahkeme kararının cezaya ilişkin kısminin bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.