Danıştay Dördüncü Daire

Tebliğ zarfında tebliğ ve tebellüğ edenin imzaları ve tebliğ tarihi bulunmadıkça, yapılan işlem kanunen geçerli kabul edilemez. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun tebliğ yapılacak kimseler başlığım taşıyan 94. maddesinde, tebliğin mükelleflere, bunların kanunî temsilcilerine. umumi vekillerine vergi cezası kesilenlere yapılacağının belirlendiği, 2365 sayılı Kanun'un 18. maddesiyle anılan maddeye eklenen son fıkrada, tebliğin kendisine tebligat yapılacak kimsenin bulunmaması halinde ikametgah adresinde bulunanlardan veya işyerinde memur ya da müstahdemlerinden birine yapılacağı ve muhatap yerine bu şekilde kendisine tebliğ yapılacak kimsenin görünüşüne nazaran 18 yaşından aşağı olmaması ve bariz bir suretle ehliyetsiz bulunmaması gerekeceği hükme bağlanmıştır. Vergi ve ceza ihbarnamelerin 2.12.1983 tarihinde PTT idaresinin görevlendirdiği memur kanalı ile yükümlünün işyerinde teslim edildiği bildirmekte ise de yükümlü tarafından ibraz edilen işyerinde çalışanlara ait maaş bordrosu muhtasar beyanname ve Sosyal Sigorta bildirimleri, imza sirkülerinin ve tebliğ alındısının incelenmesinden, tebliğ üzerindeki imzanın yükümlü kurum yanında çalışanlara ait olmadığı kime ait olduğunun bilinmediği, üzerine şerh konulmadığı, tebliğin kime yapıldığının belirsiz olduğu anlaşılmaktadır. Vergi Usul Kanunu'nun tebliğe ilişkin hükümlerine göre tebliğ zarfında tebliğ edenin ve kendisine tebliğ edilenin imzaları ve tebliğ tarihi gösterilmedikçe tebliğin kanunî hükümler çerçevesinde yapıldığı kabul edilemez. Bu durumda henüz kesinleşmemiş bulunan vergi ve cezanın tahsili için ödeme emri düzenlenmesi yasaya aykırıdır. Açıklandığı nedenlerle yükümlü temyiz isteminin kabulüne Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, ödeme emrinin iptaline, oybirliği ile karar verildi.