Danıştay Üçüncü Daire
Kurum kazancından personele verilen ikramiyenin, ilgili olduğu dönemde (ikramiyenin ayrıldığı kazancın elde edildiği dönemde) gider yazılması gerekir. 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 13. maddesinin atıfta bulunduğu 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 40/1. maddesi uyarınca ticari kazancın elde edilmesi ve idamesi için yapılan genel giderlerin kurumlar vergisi matrahının tespitinde masraf olarak indirilmesi mümkün bulunmaktadır. Olayda, davacı şirketin 1986 yılı bilançosunda görülen 40.774.283.77 lira kardan 3.631.000 liranın personele ikramiye olarak ödenmesine 31.3.1987 tarihinde karar verildiği ve bu karara istinaden ödenecek ikramiye tutarının yevmiye defterinin 43. sayfasını 58. sırasında 'Ödenecek işçi istihkakları' hesabına alacak kaydedildiği ve MayısAğustos ayında olmak üzere iki taksitte ödendiği anlaşılmaktadır. Olayın özelliği nedeniyle, dönem hesaplarının kapanmasından ve kesin olarak kar/zararın belirlenmesinden sonra genel kurul veya ortaklar kararı ile temettü ikramiyesi ödenmesine karar verilebileceğinden; bu tür ödemelerin ilgili dönem kayıtlarında yer almaşı olanaksızdır. Ancak; sözkonusu ikramiyelerin kurumlar vergisi beyannamesinin verileceği sürenin sonuna kadar şirket yetkili organınca dağıtım kararı alınmış olması halinde yukarıda açıklanan Gelir Vergisi Kanunu'nun 40/1. maddesi hükmü uyarınca ilgili dönem Kurumlar Vergisi matrahının tespitinde masraf olarak indirilmesinin kabulü gerekmektedir. Bu bakımdan, davacı kurumca 1986 yılı karından personele temettü ikramiyesi ödemesine 31.3.1987 tarihinde karar verilmiş olduğuna ve gider olarak kabul edilen bu ödeme 1986 yılı kurumlar vergisi beyannamesinin verileceği 30 Nisan 1987 tarihinden önce temettü ikramiyesi adı altında miktarı da belirlenmek suretiyle 1986 yılına ilişkin bir gider olarak kesinlik kazandığına göre; 1986 yılı kurum kazancının tespitinde gider olarak indirilmesinde kanuna aykırılık bulunmadığı cihetle; Vergi Mahkemesince davanın reddine karar verilmesinde yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne ......... Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, kusur cezalı tarhiyatın iptaline oyçokluğuyla karar verildi.