Danıştay Üçüncü Daire

 

İçeriği itibariyle gerçeği yansıtmayan tarihsiz faturalarla girişi yapılan, gerçekte müstahsilden alınan zirai mahsullerden dolayı beyanda bulunulmayan ay için stopaj gelir vergisi salınmasında yasaya aykırılık bulunmamaktadır.

Davacının 1985 yılında Ocak, Şubat, Mart, Nisan ve Aralık ayları için gelir (stopaj) beyanında bulunduğu, diğer Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül ve Ekim aylarında beyanda bulunmadığı; ilgili dönem defter ve belgeleri istendiği halde incelemeye ibraz etmediği anlaşılmaktadır.

Öte yandan; Vergi Dairesi mükelleflerinden M.A.B. ve K.B.'nin defter ve belgelerinin incelenmesinden tarihsiz 3265 ve 8454 no.lu faturalarla bu kişilerden 4.745.951, liralık mısır ve 6.587.090, liralık pamuk alışı olduğu saptanmış olup, M.A.B. 12.12.1986 tarihli tutanakta, davacıya mal satmadan komisyon karşılığı fatura düzenlendiğini ifade etmiştir.

Ayrıca, .......... Kontrol Memurları tarafından M.A.B. ve K.B.'nin 19811982198319841985 yılları hesapları özel defterleri ve banka hesaplarının incelenmesi sonucu Türkiye çapında pek çok kişiye zirai mahsul satışı olmadan komisyon karşılığı fatura verdiğinin saptandığı dosyada bulunan 22.1.1987 gün ve 1987/217453 sayılı yazıdan anlaşılmaktadır.

Bu durum karşısında M.A.B. tarafından tarihsiz olarak düzenlenen faturaların gerçek satış karşılığı olmayıp, naylon fatura olduğu açık olup, bu faturalarda yazılı zirai ürünlerin tüccarlardan alınmış olarak kabul edilmesine olanak bulunmadığı cihetle; davacı tarafından müstahsilden alındığı halde gelir (stopaj) vergisinden kaçınmak amacıyla fatura temini yoluna gidildiği konusunda kuşku bulunmamaktadır.

Davacının ilgili dönem defter ve belgelerini ibraz etmemiş olması ve M.A.B.'da kalan fatura nüshalarında tarih bulunmaması ve müstahsillerin 1985 yılı yıllık gelir vergisine mahsuben stopaj yapılması, ilgili dönem geçtikten sonra inceleme yapılmış olması nedeniyle beyanda bulunulmayan Ekim 1985 dönemi için stopaj gelir vergisi salınmasında ve kaçakçılık cezası kesilmesinde isabetsizlik bulunmadığından Vergi Mahkemesince cezalı tarhiyatın terkinine karar verilmesinde yasal isabet görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın reddine oyçokluğuyla karar verildi.