Danıştay Üçüncü Daire 

Serbest meslek kazancı için makbuz düzenlemediği ve bu kazancım yasal defterlere kaydetmediği sabit bulunan mükellefin kasten vergi ziyaına sebebiyet verdiği kanısına varıldığından, salınan kaçakçılık cezasında mevzuata aykırılık yoktur. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 34. maddesinin 1.1.1981 tarihinde yürürlüğe giren 2365 sayılı Kanun'un 68. maddesiyle değişik şeklinde; kaçakçılık cezası kesilmesin! gerektiren haller 9 bent halinde sayılmış olup; bunlardan 9. bentte diğer sekiz bentte gösterilen haller dışında kasten vergi ziyaına sebebiyet verilmesi hali kaçakçılık cezası kesilmesin! gerektiren ayrı bir hal olarak kabul edilmiştir. Her ne kadar beyandışı kalan matrah farkının aynı maddenin 8. bendinde gösterilen hadle' rin altında kalması ve aynı Kanun'un 2365 sayılı Kanun'un 72. maddesiyle değişik mükerrer 347. maddesinin 1. bendinde gösterilen hadleri aşması hali ağır kusur cezası kesilmesini gerektiren bir sebep olarak kabul edilmişse de; yukarıda açıklanan 9. bentte yeralan hüküm uyarınca kasten vergi ziyaına sebebiyet verilmiş olduğunun saptanması durumunda 8 numaralı bent ile mükerrer 347. maddenin 1. bendinde yeralan had ve miktarların onanmasına gerek bulunmamaktadır. Olayda, ücret aldığı halde serbest meslek makbuzu düzenlenmeyen ve kayda geçmeyen miktarlar davacının kabul ettiği ve ihtirazi kayıt koymadan imzaladığı inceleme tutanağı ila saptanmış olup, 16 kişiden alınan ücretler için düzenlenmesi gereken 16 adet serbest meslek makbuzlarının unutkanlık sonucu düzenlenmemiş olduğu yolundaki beyan ve ifade inandırıcılıktan uzak bulunduğu cihetle; bilerek ve isteyerek kayıt dışı kaldığı açık olan gelirden dolayı, mükellefin kasten vergi ziyaına neden olduğu kanısına varıldığından, Vergi Mahkemesi kaçakçılık cezasının ağır kusur cezasına çevrilmesine karar verilmesinde yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin gelir vergisi aslına ilişkin kısminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının sözü edilen hüküm fıkrasının onanmasına, temyiz isteminin bu vergiye bağlı cezaya yönelik bölümünün kabulüne ve Vergi Mahkemesi kararının temyize konu gelir vergisine bağlı cezaya ilişkin kısminin bozulmasına, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın mahkemece tespit edilen matrah farkına isabet eden kaçakçılık cezasına ilişkin kısminin reddine, dava konusu kaçakçılık cezası kesme işleminin bu miktardan fazlasına ilişkin kısminin ise iptaline oyçokluğuyla karar verildi.