|
|
Dairesi
Banka yoluyla yapılan ödemelere ilişkin makbuz Vergi Usul Kanunu’nda isbat edici kağıtlar arasında sayılmadığından bu makbuzun gider belgesi olarak kabulüne bu nedenle olanak bulunmamaktadır.
|
|
|
Karar No
1989/1803
|
|
|
Esas No
1989/437
|
|
|
Karar Tarihi
28-06-1989
|
|
|
Danıştay Üçüncü Daire
Banka yoluyla yapılan ödemelere ilişkin makbuz Vergi Usul Kanunu’nda isbat edici kağıtlar arasında sayılmadığından bu makbuzun gider belgesi olarak kabulüne bu nedenle olanak bulunmamaktadır. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun kayıtların tevsiki başlıklı 227. maddesinde, bu kanunda aksine hüküm olmadıkça bu kanuna göre tutulan ve üçüncü şahıslarla olan münasebet ve muamelelere ait olan kayıtların tevsikinin mecburi olduğu, 232. maddesinde de birinci ve ikinci sınıf tüccarlarla defter tutmak mecburiyetinde olan çiftçilerin sattıkları emtia veya yaptıkları işler için fatura vermek ve bunlardan fatura istemek ve almak mecburiyetinde oldukları hükme bağlanmıştır. Dosyada bulunan inceleme raporu ve eki tutanağın incelenmesinden, Türkiye Demir ve Çelik işletmelerinden alınan demir emtiasına karşılık olarak bu işletmeye 18.8.1983 gün ve 2 no.lu makbuzla yapılan 1.600.000, lira tutarlı ödemenin .......... inşaat hesabına 20.8.1983 tarih ve 57 no.lu kayıtla masraf yapıldığı, sözkonusu makbuzla yapılan ödemenin Türkiye Demir ve Ç&lik işletmeleri Genel Müdürlüğü’nün 22, 26, 29 Ağustos tarihli 3 adet fatura tutarı olan 1.608.906, liraya karşılık yapıldığı ve sözü edilen faturalar tutarının defter kayıtlarına intikal ettirildiği, böylece banka makbuzlarına dayalı olarak masraf yazılan 1.600.000, liranın mükerrer olarak giderlere intikal ettirildiği anlaşılmış bulunmaktadır. Diğer taraftan 1.600.000, liralık banka havalesiyle yapılan ödeme bu üç fatura karşılığı yapılmayıp başka mal alışıyla ilgili ise bu malları faturalarının bulunması gerektiği gibi 213 sayılı Kanun’da sayılan isbat edici kağıtlar arasında yer almayan ve banka yoluyla yapılan ödemeye ilişkin makbuzun gider belgesi olarak muhasebe kayıtlarına işlenmesine olanak bulunmamaktadır. Bu makbuzun ya da ödemenin karşılığında alınan mala ilişkin faturanın düzenlenmesi zorunlu bulunduğu cihetle mükellef tarafından böyle bir faturanın varlığı ispatlanamadığı sürece banka makbuzunun gider belgesi olarak kabul edilmesi mümkün değildir. Açıklanan nedenlerle Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin kısmen kabulü ile Vergi Mahkemesi karannın ikmalen tarhiyata ilişkin kısminin bozulmasına, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu’nun 49. maddesinin 2. fıkrası uyarınca davanın bu kısminin reddine oyçokluğuyla karar verildi.
|
|